Boogerd: 'Zonder die druk had ik nooit bekend'

In een interview met Sporza blikt Boogerd terug op de Amstel Gold Race, een koers die hij won in 1999. In 2003, 2004 en 2005 werd hij drie maal op rij tweede. Het is meer bijzonder om 3 keer na elkaar 2e te eindigen in een koers dan die koers 1 keer te winnen", vertel hij. "Die 3e keer 2e, je wordt er simpel van, je bent er klaar mee. Maar ik stond er wel altijd op de dag dat ik er moest staan."

Boogerd geeft toe dat hij misschien niet een echte killer was. "Mijn koers was vaak al geslaagd als ik koers had kunnen maken. Zo denkt een echte killer niet."

Cultuur in stand gehouden

Enkele jaren nadat hij gestopt was, staken dopingerachten de kop op. In 2013 volgende een bekentenis. Volgens Boogerd kwam die bekentenis omdat de druk groot werd. "Als er niet zoveel druk was geweest, dan had ik nooit bekend", vertelt hij. "Dat klinkt misschien vreemd, maar het is geen geheim dat in mijn periode een bepaalde cultuur was ontstaan waarin iedereen een beetje op dezelfde manier fietste, denk ik. Ik hoopte altijd dat het mijn deurtje voorbij zou gaan, maar dat is niet gebeurd. Je wil niet van je voetstuk vallen en de ellende meemaken die op je afkomt."

Boogerd vertelt dat niemand uit zichzelf bekend heeft, het was volgens hem een kwestie van betrapt worden of onder druk gezet worden. In die jaren was er volgens hem een andere cultuur dan nu. "Ik heb er wel spijt van dat ik die cultuur destijds in stand heb gehouden door doping te gebruiken", geeft hij toe. "Ik zat in een cultuur waarin ik zelf de keuze heb gemaakt om er in mee te gaan. Ik had het niet moeten doen en daar heb ik wel een beetje spijt van. Voor de ene is het goed dat ik spijt heb, voor de andere ben ik dan een huichelaar. Dat laat ik in het midden."

Eigen hachje

Boogerd vertelt dat hij op bepaalde momenten ook niet gebruikt heeft, maar dat je als kleine renner niet bij machte bent om tegen het systeem op te staan. Toen hij een gevestigde naam werd, had dat misschien wel gekund volgens hem. "Ik heb de keuze gemaakt omdat ik dacht dat het niet anders kon. Was er destijds een beweging op gang komen, dan was ik er in meegegaan. Maar sporters denken aan hun eigen hachje en nemen het niet snel voor elkaar op", klinkt het.