Premium

Bucketlistbeklimming: Passo di Gavia

Een gevreesde en grauw klim, die angst inboezemt bij zowel profrenners en wielertoeristen. Maar mede dankzij de historie is de Passo di Gavia een klim die je absoluut eens gedaan moet hebben.

Zelf in het zadel Tom Akkerman 15 jun. 2020 | 12:41

Bij de Gavia gaan de gedachten als vanzelf terug naar 5 juni 1988, zelfs wanneer je te jong bent om die etappe daadwerkelijk gezien te hebben. Begin juni 1988 hield Koning Winter het noorden van Italië in een stevige houdgreep en juist toen moesten de renners de Gavia over, een onherbergzame en verlaten bergpas in de Italiaanse Alpen. In een kaal en grauw landschap is het voor de renners eindeloos klimmen naar 2621 meter hoogte. En hoe hoger je komt, hoe smaller het bergweggetje wordt. Naar vangrails hoef je op de Gavia overigens niet te zoeken, want naast de weg vind je alleen een ravijn van zo’n 500 meter diep. Alsof dit decor niet huiveringwekkend genoeg was, werden onder meer Johan van der Velde, Erik Breukink en Andy Hampsten geteisterd door een sneeuwstorm en winterse temperaturen.

Omdat de weg redelijk begaanbaar was, werden de renners er toch overheen gestuurd. Het is de logica van de wielersport. Als er een weg is waar je overheen kunt fietsen, fiets je er overheen. Johan van der Velde kwam als eerste boven, maar zocht in de afdaling compleet bevroren de warmte van een bestelbus op. Erik Breukink won de etappe en Hampsten pakte het roze. Er gold die dag overigens geen tijdslimiet, wat misschien ook maar beter was.

De Passo di Gavia werd voor het eerst in 1960 opgenomen in het Giro-parkoers. Destijds waren de laatste kilometers nog onverhard. Charly Gaul was toen als eerste boven. Nadien duurde het 28 jaar voordat de Giro de Gavia weer aandeed. De laatste jaren bezoekt de Giro de Gavia een stuk frequenter. Deze eeuw al 5 keer. De laatste keer was in 2014, in een etappe die werd gewonnen werd door Nairo Quintana. Quintana legde hier ook de basis voor de eindzege dat jaar.

De Passo di Gavia is 16,5 kilometer lang. Na een iets vlakker begin blijft het percentage continu rond de 8% schommelen. Soms iets hoger, soms iets lager, met een maximum van 16%. Met 2621 meter hoogte zou de Gavia afgelopen jaar de Cima Coppi, het dak van de Giro zijn. Zou inderdaad, want de weergoden besloten anders. Het zorgde voor een onthoofde koninginnenrit, al maakte aanwezigheid de Mortirolo dat het nog steeds geen kinderachtig ritje werd. Giulo Ciccone won de rit, Nibali wipte over Roglic in het algemeen klassement en rozetruidrager Carapaz hield stand. Zou de Giro vorig anders zijn geëindigd mochten er geen onoverkomelijke sneeuwmuren op de Gavia hebben gestaan?

Het is een vraag voor de eeuwigheid.