Een ode aan Henk Lubberding, in alle opzichten de fietsende Rambo (vooral dankzij z'n matje)

Henk het achtste wereldwonder

Ma Lubberding zal wel even gek opgekeken hebben toen haar Henk op deze dag in 1953 uit haar lendenen tevoorschijn kwam, vermoedelijk na een bevalling waarbij ze er de nodige snokken aan moest geven. Tenminste, ik ga ervan uit dat baby Henk werd geboren zoals we hem nu kennen: bovenop zijn hoofd wat donshaartjes, maar in zijn nek toen al dat fraaie matje. Het achtste wereldwonder.

Rock, paper, scissors, Lubberding

Ik kan me geen Henk Lubberding zonder matje voorstellen, zelfs niet als baby. Henk zonder haar in z’n nek is geen Henk. Stel je zou er een schaar in willen zetten, dan verpulvert De Mat die schaar zoals Koekiemonster een koekje verorbert. Bij het – vooralsnog – niet bestaande spelletje rock, paper, scissors, Lubberding wint het papier gewoon van de steen, is de schaar de baas over het papier, maar win je bij het uitbeelden van ‘Lubberding’ (over een gebaar om De Mat uit te beelden denk ik nog na) glansrijk van de schaar.

Aerodynamisch matje

De Mat komt het best tot z’n recht in De Avondetappe. Het is ieder jaar weer feest in de aflevering(en) waarin-ie er opeens zit – elk nadeel hep z’n voordeel: dit jaar hebben we ‘m nog tegoed. Het universum klopt dan heel even helemaal. De Mat van Henk ligt in z’n nek zoals Tom Dumoulin op z’n tijdritfiets zit. Nek en Mat gaan als vanzelf in elkaar over. Het is het enige aerodynamische matje ter wereld.

Tekst gaat door onder de weergaloze mat

Henk Lubberding is vanavond te gast in NOS De Avondetappe en dus rijst in huize Rison weer de vraag: Rockt Henk ook dit jaar weer zijn befaamde ‘business in the front, party in the back’? pic.twitter.com/bGdAWGsF9P

— Jean-Paul Rison (@JeanPaulRison) July 10, 2019

Verkeerd, verkeerd, verkeerd

En dan maar orakelen over wielrennen, want Henk is meer dan alleen maar een matjesmodel. Hij zit er allesbehalve alleen maar mooi te zijn. Ieder jaar geeft Henk het hele tourpeloton ongekend op z’n falie. Ze staan aan de verkeerde kant van de weg stil na pech, ze vallen op verkeerde plekken aan, ze pakken bidons verkeerd aan, ze hebben verkeerde versnellingen staan, ze dragen verkeerde kleding. Verkeerd, verkeerd, verkeerd. En dan heb ik het nog niet eens over de ploegentijdrit gehad. Daar bakken de huidige renners helemaal niks van, volgens Henk.

Fietsende Rambo

Als ik Henk iedereen ervan langs hoor geven tijdens zo’n uitzending baal ik er altijd des te meer van dat ik te jong ben om zijn matje ooit in wapperende vorm te kunnen hebben bewonderen: toen hij nog koerste. Henk Lubberding moet een fietsende Rambo zijn geweest. Denk de spierbundels waar een wielrenner niks aan heeft even weg en het beeld klopt helemaal.

Een korte zoektocht in het archief van wielerfotograaf Cor Vos bewijst die stelling. Ik kwam een Henk tegen die trots poseert met een voortand minder, een Henk die een vrouw samenknijpt, een Henk die als mooiboy op de motorkap van een auto ligt, een Henk die met ontbloot bovenlijf een goocheltruc met een ribfluwelen tas lijkt uit te voeren…

Tekst gaat door onder de Henk Lubberding-collage

Echt mijn Lubberding

En tussen die foto’s door verschijnen uiteraard ook veel foto’s van Henk die onnoemelijk hard op z’n pedalen aan het rammen is. En dat zie je ‘m op z’n 67ste nog steeds zonder problemen doen. Want als ware Rambo lijkt Henk ook maar geen dag ouder te worden. Ik heb het al vaker gezegd, maar: Henk is zeg maar echt mijn Lubberding.