Wielerwereld over Fabio Jakobsen: Groenewegen schuldig, maar hoe zit het met de organisatie?

• Fabio Jakobsen
• Dylan Groenewegen

Dat de manoeuvre van Dylan Groenewegen niet door de beugel kon, daar is eigenlijk iedereen het wel over eens (in een eerste statement bood z'n ploeg Jumbo-Visma al excuses aan). Hieronder kun je duidelijk zien hoe de Amsterdammer van z'n lijn afwijkt - eerder in de sprint al veel meer - en een kwak uitdeelt.

#tourdepologne To jest sport? pic.twitter.com/OQlWuLekpM

— Bambo (@obserwujesobie) August 5, 2020

Maar, zoals oud-sprinter Robbie McEwen opmerkt: sprinters maken in het heetst van de strijd - helaas - vaker van dit soort manoeuvres. Dus moeten we ook niet kijken naar de rol van wedstrijdorganisatoren en de UCI?

The move by Groenewegen was one that has been made by sprinters many times. A correct DQ. But the barrier set-up @Tour_de_Pologne was not up to standard, nor are safety standards @UCI_cycling. How about final km safety standards instead of measuring sock height?

— Robbie McEwen AM (@mcewenrobbie) August 6, 2020

De Britse wielerjournalist Michael Hutchinson is het met hem eens en stelt keihard vast dat de organisatie de boel niet goed voor elkaar had wat betreft de finishinfrastructuur.

Let's not confuse the action with the terrible consequences. The consequences have a lot more to do with the design and construction of the finish infrastructure than they have to do with Groenewegen. https://t.co/m6iYoXFEN2

— Michael Hutchinson (@Doctor_Hutch) August 5, 2020

In het filmpje bij deze tweet van oud-(baan)wielrenner Alex Rasmussen is het verschil tussen de dranghekken in de Tour de France en de Ronde van Polen bijvoorbeeld goed te zien.

This best illustrates the difference between the barriers @Tour_de_Pologne and @LeTour
The amount og G fabio pulled when going from 80kph to zero in less then a second is mind boggling pic.twitter.com/cHFIJTTnml

— Alex Rasmussen (@alexfalkeman) August 5, 2020

Een andere Britse wielerjournalist en schrijver, Jeremy Whittle, maakt onderstaande, meer filosofische observatie. Behandelen 'we' (en dan met name organisatoren en de UCI) wielrenners niet te veel als moderne gladiatoren?

Sprinters are always going to take risks. They accept that crashing is sometimes the consequence of those risks. They’re a tough, hard and ruthless breed, but they’re not cannon fodder. It’s time the governing body and race promoters stopped treating them as if they are.

— Jeremy Whittle (@jeremycwhittle) August 5, 2020

En dan is er ook nog het parcours, zoals de Ierse oud-renner Sean Kelly aan de kaak stelt. In dit geval sprinten de renners in de eerste etappe van Polen al jaren in een laatste lijn die licht bergaf loopt, waarbij ze snelheden van 80 kilometer per uur halen. Een massasprint is al spectaculair, en vooral gevaarlijk genoeg op een normale weg.

The UCI really need to take a look at and stop allowing more and more dangerous finishes to races. Having a downhill sprint to the line is especially crazy. Rider safety needs to be made the highest priority.

— Sean Kelly (@SeanKellyCC) August 5, 2020