André van den Ende

Analyse | Tom Dumoulin gaat er staan in de Tour de France

Wat zijn de lessen van deze Dauphiné? Onze redacteur waagt een poging.

André van den Ende

Eerlijk gezegd: de belangrijkste conclusie van deze Dauphiné is eigenlijk dat er geen conclusies zijn te trekken met het oog op de Tour de France. Ga maar na: de man in vorm Primoz Roglic viel geblesseerd uit - en was hij niet te vroeg in vorm of was dit nog niet eens z'n echte piek? - en ook Egan Bernal (al zijn er wel twijfels over zijn 'blessure'), Nairo Quintana, Steven Kruijswijk en Emanuel Buchmann haalden het einde van de loodzware vijfdaagse niet vanwege blessureleed. Onzekerheid troef.

Als ik het daarbij zou laten, zou dit wel een erg kort en nietszeggend stukje zijn. Daarom wat we wel weten: nou, dat het niveau - en dat is dus buiten de voorzijn valpartij ongenaakbare Roglic gerekend - behoorlijk dicht bij elkaar ligt. We zagen gisteren een schitterende slotetappe van de Dauphiné. Het was de hele dag oorlog en het regende aanvallen. Je mag het vanuit Nederlands oogpunt bijna niet zeggen, maar: het was heerlijk om de geelzwarte trein niet de hele dag op kop te zien. Lang leve de open koers!

In die prachtige slotetappe kwam een zekere Limburger langzaam aan de oppervlakte drijven. Tom Dumoulin ging al vroeg op de dag in de aanval, maar toen de tv-beelden doorkwamen, zagen we hem eerst vooral in het laatste wiel van het groepje rijden waarin Thibaut Pinot z'n klassement probeerde te redden. Langzaam maar zeker reed Dumoulin op de slotklim naar de landingsbaan van het vliegveld van Megève op z'n Dumoulins - stoïcijns, in z'n eigen tempo - naar een knappe vijfde plaats in de etappe. Z'n beste klassering van deze Dauphiné.

En tuurlijk, ik weet het, hij hoefde die laatste dag niet te werken voor Roglic, maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het iedere dag ietsje beter ging met Dumoulin. Na de koers zei hij 'helemaal af' te zijn. Fare fatigue, zoals de Italianen dat zo mooi zeggen. Vermoeidheid opdoen om beter te worden. Hij zei het goedgemutst en - waarschijnlijk - met een glimlach onder z'n mondkapje. Helemaal af zijn, maar wel enthousiast je verhaal doen bij de pers. Het is wat mij betreft een teken van aanstaande hoogvorm. Het blijft natuurlijk glazenbolkijken, maar ik denk dat Tom Dumoulin er klaar voor is over twee weken.

Columns
  • Cor Vos