Analyse | Dit NK wielrennen kon weleens de gekste wielerkoers worden die je ooit hebt gezien

Het is me nogal een stelling, die ik in de kop van dit artikel poneer. Maar volgens mij is het niet overdreven: het NK bij de mannen heeft alle ingrediënten in zich om één van de gekste wielerwedstrijden te worden die ooit verreden is. Uiteraard heb ik daar argumenten voor, die ik hieronder uiteen zal zetten - en uiteraard ook nog wel even een disclaimer mocht het op de een of andere manier op een anti-climax uitdraaien: het zijn (gelukkig maar) nog altijd de renners die de koers maken.

Maar een anti-climax, dat verwacht ik dus allerminst. Ik verwacht een spektakel waarbij het vermaarde Spel Zonder Grenzen of een aflevering van Ter Land Ter Zee En In De Lucht in het niet valt. Allereerst is er namelijk het parcours. Door de coronacrisis is het rondje ingekort en daardoor een circuit dat een beetje aan een rondje Rainbow Road in Mario Kart doet denken: 7,3 kilometer lang, met daarin telkens de beklimming van de VAM-berg van twee kanten, waarbij één kant nog een korte kasseienuitsmijter (strikt genomen, op z'n Drents, een keienuitsmijter) op de top heeft.

Dat rondje rijden de profs 27 keer. Je hoeft geen wiskunde B in je pakket te hebben gehad om uit te rekenen dat de renners dus 54 klimmetjes doen in 197,1 kilometer. Dat is één klim per 3,65 kilometer (klopt trouwens niet helemaal, omdat de renners het laatste 'rondje' maar één beklimming doen om zo op de keienklim te kunnen finishen). Hoe kort de klimmetjes ook zijn (500 meter en 200 meter); dat ga je voelen. En anders doet dat steeds korte rondjes draaien wel wat met je concentratievermogen. Geen moment van ontspanning in 197 kilometer. Zowel mentaal als fysiek wordt het slopend.

Dan is er het aparte deelnemersveld. Kort gezegd wordt het Mathieu van der Poel vs. Jumbo-Visma. Normaal gesproken zou Jumbo-Visma daarbij in het voordeel zijn. Probleem voor de ploeg van Plugge is alleen dat alle echte afmakers/toprenners of boven op een berg zitten om de laatste hand te leggen aan de Tourvoorbereiding, of in de lappenmand zitten - het moet van, met alle respect, jongens als Timo Roosen komen.

Controleren en afwachten is er dus niet bij, want dan wordt de geelzwarte brigade uiteindelijk geslacht door Van der Poel in het laatste klimmetje naar de top van de VAM. Het credo voor Jumbo-Visma is dus naar goed Nederlands gebruik 'Aanvalluhhh!' om MVP kwijt te spelen. Die kan immers niet op alles reageren. Maar eigenlijk zal hij dat wel moeten, want Van der Poel heeft alleen hulp van z'n broer en Oscar Riesenbeek. Handig om een bidonnetje voor 'm te halen, maar niet om een spervuur van Jumbo-vluchtpogingen te kunnen neutraliseren.

Zie hier alle heerlijke ingrediënten voor een zondagmiddagdis die niet te versmaden zal zijn.