Dit is onze échte Top 10 van deze Tour de France: deze renners kleurden de Tour het meest

1) Tadej Pogacar

We kunnen er na gisteren niet meer omheen. Als je door de Vogezen vliegt op je tijdritfiets en even later op de normale racefiets een raketlancering nadoet op La Planche de Belles Filles, en daarmee de hele Tour in een klein uurtje op z'n kop zet, dan ben je de renner die de Tour niet alleen heeft gewonnen, maar ook het meest heeft gekleurd - geel dan hè..

2) Wout van Aert

Zonder die explosie van Pogacar in de tijdrit was er geen twijfel mogelijk: dan was Wout van Aert dé man van deze Tour. Sprinten, knechten, klimmen, waaierrijden, tijdrijden, gelukkig niet vallen, dus ook niet opstaan en weer doorgaan! - om Herman van Veen te parafraseren. Van de ene verbazing in de andere met Van Aert. Of ja, verbazen.. Zouden we eigenlijk niet eens moeten doen als Van Aert zich ergens mee bemoeit.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

3) Marc Hirschi

Z'n afdalingen waren een lust voor het oog (op die valpartij na); z'n solo's heroïsch. De Zwister koos z'n dagen uit en deed dat met verve. En ook nog zo'n jonkie...

4) Søren Kragh Andersen

Een beetje copy/paste van wat we over Marc Hirschi zeggen, maar dan in de iets vlakkere etappes. Sunweb bewijst het ongelijk van de criticasters (ook wij deden eraan mee) en reed een fantastische Tour, met Hirschi en Kragh Andersen als lefgozers die het afmaakten.

5) Richard Carapaz

Bernal weg en hoppa, drie dagen in de aanval! Het leverde hem bijna een etappezege op en bijna de bolletjestrui. Nou ja, wél helemaal plek nummer 5 in deze Top 10. We nemen aan dat Richard het daar allemaal voor heeft gedaan!

6) Daniel Felipe Martinez

Die aankomst op de supersteile Puy Mary. Tegen twee man van BORA-hansgrohe bleef-ie gewoon stampen en legde hij Kämna erop in een sprintje van twee mensen die er helemaal doorheen zaten - en dat zijn onze lievelingssprints.

7) Tom Dumoulin

Uiteraard zijn we een beetje chauvinistisch, maar ook als Dumoulin een - we noemen maar wat - Kirgiziër was geweest, dan was het ontzettend fijn om hem weer sierlijk als altijd in de rondte te zien fietsen. Oké, in de Pyreneeën ging het nog niet helemaal jofel, maar wat-ie op de Grand Colombier en daarna in de tijdrit liet zien, was bijna weer de oude Dumoulin. En als mens, in interviewtjes en dergelijke, blijft hij een verademing. Hup Tom!

8) Robert Gesink

Nu we toch een beetje chauvinistisch bezig zijn: hup Robert! Was was-ie heerlijk met een grimas van oor tot oor op kop van de groep der favorieten aan het sleuren. En wat leek hij er een plezier in te hebben! (Oké, het deed vast ook wel een beetje pijn aan de benen...)

9) Lennard Kämna

De Duitser werd dus in een sprint der stervende zwanen geklopt door Daniel Martinez, maar sloeg een paar dagen later alsnog keihard toe door naar de zege te soleren. Ook al soleren. En ook al zo jong.. Geen gebrek aan durf bij de jonkies; het belooft een mooie toekomst te worden.

10) Wout Poels

Sommigen vonden het onverantwoordelijk, maar Wout reed stug door met een gebroken rib en een gekneusde long (wij gaan er maar even vanuit dat ze bij Bahrain-McLaren een arts hebben die weet wat wel en niet kan). En zowaar, de laatste dagen zagen we de immer vrolijke Limburger z'n werk voor Landa doen. Klasse Wout! (Oké, chauvinisme-modus weer uit..)