Van der Poel: 'Moest de sprint van m'n leven rijden'
Compleet uitgelaten was hij, Mathieu van der Poel, nadat hij de Ronde van Vlaanderen had gewonnen. Hij vertelde dat hij in de sprint tot achter zijn oren verzuurd zat en dat hij eigenlijk niet wist waar de meet lag.
"Ik wist het niet zeker, normaal gezien voel ik het altijd. Ik zat zo kapot met de sprint en ineens was die lijn daar. Ik doe een jump en kijk eigenlijk niet meer naar Wout z'n wiel", vertelt Van der Poel in het flashinterview op Sporza over de sprint. "We wisten allebei niet wie won... Ik bleef erin geloven en wist dat ik de sprint van m'n leven moest rijden om Wout te kloppen. Ik heb alles perfect gedaan."
Van der Poel keek steeds om, dat was niet om het opkomende groepje in de gaten te houden, maar hij hield Van Aert continu in het vizier. "Ik wist wel dat hoe lager de beginsnelheid was en hoe langer we wachtten, hoe beter mijn sprint ging zijn. Dat hij niet aanging, was voor mij ook het teken dat hij aan z'n limiet zat. Ik denk dat ik hem perfect heb opgevangen. Hij komt half naast me en ik verzuurde tot achter m'n oren. Ik ben maar blijven sprinten en ineens was die sprint daar, ik dacht ook dat ik te laat was met m'n jump."
"Ik durfde ook niet te juichen. Er was al twee keer gezegd dat ik won, maar ik kon het niet geloven. Ik heb tien keer om bevestiging gevraagd voordat het eindelijk duidelijk was. Deze maakt zoveel goed, echt waar."
- Cor Vos