Het zou een leugen zijn om te zeggen dat Davide Rebellin nog legendarische duels uitvocht met Jan Janssen, Fausto Coppi en Eddy Merckx. Maar veel scheelt het niet. Rebellin begon z’n 30 (!) seizoenen tellende profloopbaan op 5 augustus 1992 in de G.P. Camoiore in Toscane, een paar dagen nadat hij in Barcelona tijdens de Olympische wegrit twintigste was geworden.
Van der Poel -3
Mariah Carey voerde op dat moment de Top 40 aan met het nummer I’ll Be There, op de voet gevolgd door klapperrrrr van de week Poing van Rotterdam Terror Source. It’s My Life van Dr. Alban stond op nummer 3 – we leefden in de gezegende tijd waarin Hans Kraaij junior met Heppie Luis? nog geen eigen versie van het nummer had gemaakt.
Augustus 1992, het was een maand voor de start van het derde seizoen van de soap Goede Tijden, Slechte Tijden. Marco van Basten had in de vroege zomer een strafschop gemist. Miguel Indurain won z’n tweede Tour de France; Erik Breukink werd zevende op 18 minuten en 51 seconden. Tom Dumoulin poepte een luier vol. Mathieu van der Poel was -3.
Sprintje bergop
Rebellin werd in de eerste profkoers die hij reed, in dienst van GB-MG, meteen achtste. In oktober reed hij de Ronde van Lombardije. In het eerste monument dat hij reed, werd hij op z’n 21ste negende. Het was duidelijk: dit was iemand met wie we rekening moesten gaan houden – we hadden nog geen idee dat we zó lang rekening met ‘m moesten gaan houden.
Want de seizoenen erna werd Rebellin inderdaad de topper die zich in die eerste profkoersen al aankondigde. Hij vocht menig duel uit met Michael Boogerd in de voorjaarsklassiekers. Maar hij had wel een sprintje bergop en dus won Rebellin drie keer de Waalse Pijl en schreef hij in 2004 zowel de Amstel Gold Race als Luik-Bastenaken-Luik op z’n naam.
Soldaat van Oranje
In 2008 won Rebellin op z’n 37ste Parijs-Nice. Een mooie afsluiting van een imposante loopbaan, zou je denken – uiteraard ook gekleurd door doping, maar voor welke renner uit die periode gold dat niet.
Maar Rebellin ging dus door. En door. En door. En door. En door. En door. Tot het december 2021 is, vele Rondes van Iran, Algerije en Lombok later, en Davide Rebellin er op z’n 50ste na voor een hele rits dubieuze ploegjes met schitterende namen – wat te denken van Kuwait – Cartucho.es – gekoerst te hebben er nóg een seizoen aan vastplakt. Bij Work Service Vitalcare Vega ditmaal. Dat seizoen liep ten einde met een 30e plek in de Veneto Classic.
Davide Rebellin is met recht de Soldaat van Oranje van het wielrennen. Hij hield nooit op. Ik zag altijd voor me dat, als Remco Evenepoel en Tadej Pogacar over een jaar of zeventig in het bejaardenhuis een potje zitten te dammen, Rebellin op z’n 132ste z’n derde comeback zou maken in een rittenkoers waar we nog nooit hadden gehoord. Een vrachtwagen en zijn onoplettende chauffeur beslisten anders.