Het Grote Wieler Revue Kerstverhaal (met hoofdrollen voor Mathieu van der Poel, Mart Smeets en Patrick Lefevere)

We gaan voor deze alternatieve historische vertelling over naar een alternatief universum, waar wielrennen daadwerkelijk een religie is. En het kerstverhaal er dus ook heel anders uitziet. Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot zijn nog commentator en nemen je mee in een ontroerend verhaal over passie, doorzettingsvermogen en een heel speciaal kerstkindje...

Herbert: Er was eens een vrouw met de naam Maria... jkdshjsgrbrb... ho, ik verslik me in m'n koffie, excuses... nne Vos. Op een dag verscheen aan haar een schansspringer die hoog door de lucht vloog. Marianne schrok zich kapot. In het voorbijvliegen zei de schansspringer in gebrekkig Nederlands en met een vet Sloveens accent namelijk dat hij een boodschap had voor Marianne.

"Ik ben een boodskapper van die Mart Smeets. Hij hebben koed nieuws: hij maakt vanuit pittoreske stal in Bethlehem nog één uitzendieng van Avondetappe en jij bent uitverkoren door onze wielergod om gast zijn en af en toe ja en amen te zeggen tijdens monoloken van De Mart. Er is ook nog special guest, een wonderkind!"

Maarten: "Jongens toch, wat gebeurt hier allemaal! De Avondetappe nog één keer met Mart Smeets! Met Maria...gfhghshdsfdsa... sorry, ik at even een stuk uit de vloer... nne Vos nota bene. En een wonderkind!"

Herbert: "Marianne Vos had eigenlijk wel wat beters te doen dan bij Mart Smeets aan tafel zitten, maar als ze op de fiets naar Bethlehem ging, dan zou het een prima training zijn, zo betoogde haar man. Haar wederhelft was een Timmerman, die Sebastiaan heette. Hij ging op de motor mee met Marianne en zo vertrok het duo voor de lange reis naar Bethlehem, waarbij ze langs vele prachtige kastelen zouden komen..."

Maarten: "Herbert, ik zit hier naar een fantastisch verhaal te luisteren en jij begint over kastelen te leuteren?!"

Herbert: "Sorry Maarten, terzake. Voor de lezers die later zijn begonnen met lezen: Marianne Vos is op weg naar Bethlehem voor de laatste Avondetappe met Mart Smeets. Omdat meer mensen lucht hadden gekregen van de uitzending met Mart reed er al snel een hele groep fietsers met Marianne en Sebastiaan Timmerman mee. Waar zit Mollema? Ik zie 'm niet! Ik zie bijvoorbeeld wel Henk Lubberding, Servais Knaven en Gert Jakobs rijden*

(*Herbert bleek de renners niet goed te herkennen; in werkelijkheid ging het om het inderdaad ook wel lastig te voorspellen trio Thomas Dekker, Michael Boogerd en Steven de Jongh, red.)

Het pelotonnetje Bethlehemgangers werd flink op de proef gesteld. Zo werden ze opgehouden door een fikse hagelbui die een modderstroom en aardverschuivingen tot gevolg had."

Maarten: "Wat een watjes! Ik was daar zo doorheen gefietst!"

Navigeren op hagelwitte gebit Boogerd

Herbert: "Duidelijk, Maarten. Maar na het oponthoud navigeerde de groep in het donker op het licht dat van het hagelwitte gebit van Boogerd kwam en arriveerden ze uiteindelijk toch nog ongeschonden in Bethlehem. Daar laafde Mart Smeets zich in de stal met enkele van zijn vele volgelingen aan een copieus avondmaal met brood, vis en wijn - o nee wacht, dat is pas veel later...

Mart Smeets zat gewoon in z'n eentje aan een tafel, uiteraard wel met wijn. Hij vatte de fietstocht van Marianne Vos live en onvoorbereid heel kundig samen: "Daar rijdt die gekke La Vos, die helemaal in d'r eentje met haar Timmerman naar Bethlehem ging fietsen. En wie zien we zich daar bij haar voegen, zo hup poef. Juist. Dekker, Boogerd en De Jongh, het had ook een accountantskanoor kunnen zijn, maar ze zijn, zei de gek, op weg naar Bethlehem..."

Maarten: "Kijk die Mart eens met een mijnwerkersgezicht samenvatten!"

Herbert: "Toen Marianne Vos eenmaal rustig bij Mart in de stal zat, keek ze eens goed waar ze was beland. Het was een rariteitenkabinet: ze zag Daniel Oss in het stro staan, in de hoek van de stal stond Riccardo Ricco, die zich driemaal aan dezelfde steen stootte en er stond ook nog een grote gele badeend met de letters X2O erop.

Maar het meest in het oog sprong een kribbe waar een gouden gloed vanaf kwam. Er kwam gekrijs uit de kribbe. Mart Smeets had er geen aandacht voor, want die had enkel aandacht voor zichzelf, maar Marianne ging toch maar eens kijken. En warempel! In de kribbe lag een piepklein kindje, poedelnaakt en rillend van de kou. 'Dit kindeke heeft het koud, wie heeft er een doek?', riep Marianne vragend.

Handdoekje Steven de Jongh

Steven de Jongh gaf één van de handdoekjes die hij bij zich had aan Marianne, die het kind erin wikkelde. Hiermee ging het krijsen niet over. Sterker nog, het verhevigde en Vos constateerde dat het handdoekje een wat harde structuur had en er ook een merkwaardige geur aan zat. Bah! Uit haar bikepack haalde ze dan tenslotte maar één van haar wereldkampioenentruien en drapeerde dat om het lijf van het kindeke.

Hierin voelde hij zich duidelijk thuis; hij stopte met krijsen, stond op en crosste direct op z'n full carbon loopfietsje door de stal. Riccardo Ricco stond wat hinderlijk te balken, maar daar sprong het kindeke in de wereldkampioenentrui handig overheen. Het was een wonder!"

Maarten: "Kijk 'm bezig. Dit is het nieuwe loopfietsen hoor!"

Herbert: "Ondertussen kregen meer mensen lucht van dit wonder. De drie wielerwijzen Patrick Lefevere, Thijs Zonneveld en Karsten Kroon trokken gezamenlijk naar de stal. Maar nadat de wind schuin vanachter kwam en Zonneveld veel te enthousiast werd over mogelijke waaiers raakten ze de weg kwijt. 'Mislukte wijze! Loser! Halve waaierrijder', foeterde Lefevere richting Zonneveld.

Wonderkind Mathieu

Kroon trok zich niks van de scheldende Lefevere aan en keek dromerig omhoog. Hij zag een vale gier vliegen, terwijl hij zich ondertussen tegoed deed aan een tompouce. Toen hij de vale gier zag, viel hem ook op dat er nog steeds een schansspringer door de lucht vloog. 'Als we die volgen, komen we vast in Bethlehem!', zei hij tegen Lefevere en Zonneveld. Aldus geschiedde."

Maarten: "Kijk die Zonneveld en Lefevere daar achterstevoren op hun fiets zitten te schelden!"

Herbert: "In de stal in Bethlehem aanschouwden de drie het wonder op wielen, al had Kroon meer oog voor Oss, Riccardo Ricco en de badeend. Zelfs Lefevere en Zonneveld stopten even met bekvechten en zeiden in koor: 'Het wonderkind Mathieu van der Poel is op aard!'

Want hij was het die daar in de kribbe lag en nu op z'n loopfietsje door de stal crosste. De rest van zijn leven zou hij nog vele wielerwonderen verrichten. Maar nu is het eerst tijd voor Dalida. Buenos Navidad, mi Maarten.."

Beeld: Cor Vos / iStock