Interview | Tim Declercq: 'Ook ik word nerveus als ik Alaphilippe bezig zie op de fiets'

• Tim Declercq

Nadat het wielerseizoen weer op gang kwam, deed Deceuninck Quick Step wat ze daarvoor ook deden: winnen. De ploeg werd wel geteisterd door enkele zware valpartijen. Yves Lampaert en vooral Remco Evenepoel en Fabio Jakobsen kwamen zwaar ten van.

"De valpartijen waren ongelooflijk. Die van Remco was erg, maar dat hoorde ik pas toen al bekend was dat de schade relatief meeviel", vertelt Declercq. "Dat maakte het anders dan die val van Fabio in Polen. Ik heb vorig jaar met hem op de kamer gelegen tijdens de Vuelta en hij is meer dan een collega van me. Fabio is een vriend van me geworden. Dan komt het nog harder aan. Ik had net Milaan-Turijn gereden, waar Yves Lampaert zijn sleutelbeen brak en de Tour aan zich voorbij zag gaan. Door de val van Fabio kon hij dat direct relativeren. We wisten op het moment zelf net zoveel als wielerfans. Het duurde lang voordat iets werd bekendgemaakt en dan weet je: dit is écht serieus. Ik heb de hele busrit na Milaan-Turijn met tranen in mijn ogen gezeten door de onzekerheid."

Declercq vertelt hoe erg de valpartij van Jakobsen er inhakte bij de ploeg. "Die valpartij straalt nog steeds door bij ons in de ploeg, maar het heeft ook extra motivatie gegeven. Ik heb Fabio na de Tour persoonlijk opgezocht. Samen met mijn vriendin ben ik bij Fabio en zijn vriendin Delore langsgegaan", blikt hij terug. "Het heeft me enorm goed gedaan dat Fabio qua karakter nog dezelfde is. Zelf ben ik meer gaan relativeren door die valpartijen, maar het is niet dat ik geen zin meer had om te koersen. Tijdens Milaan-Sanremo speelde het wel door mijn hoofd. Sowieso ben ik niet iemand die enorme risico’s neemt in koers. Zeker nadat mijn dochter is geboren in de zomer. Sport is de belangrijkste bijzaak van het leven, maar aan de andere kant ook een manier van leven."

Sam Bennett

Gelukkig viel er ook genoeg te juichen voor de ploeg, zoals in de Tour de France, waar Sam Bennet uiteindelijk het groen mee naar huis nam. "Vooraf hadden we geen doel gemaakt van de groene trui met Sam, maar op een gegeven moment begon het te spelen in de ploeg. Het was voor Deceuninck-Quick Step van even geleden dat een renner het puntenklassement in de Tour wist te winnen. Dat was Tom Boonen in 2007. Het zorgde ervoor dat we onze tactiek moesten aanpassen tijdens de koers. Normaal gaan we iedere dag vol voor de overwinning, maar dit jaar werd de groene trui een hoger doel dan enkel ritwinst."

"Als ploegmaat zag ik Sam groeien tijdens de Tour. Zowel fysiek als mentaal. Hij is een persoon die van nature niet het meeste zelfvertrouwen heeft. Aan het begin van het seizoen was hij enigszins schuchter, maar toen hij eenmaal zijn plek in de ploeg gevonden had, merkte ik snel dat hij een supertoffe gast is waarmee je onwijs kunt lachen. Gedurende het seizoen is hij opener geworden en stuurde hij in de groepsapp bijvoorbeeld steeds meer flauwe filmpjes. Mijn rol is niet veranderd met de komst van Sam, maar in de lead-out zou best iets veranderd kunnen zijn. Sam is een fijne gozer om voor te werken en heel dankbaar voor het werk dat wij helpers voor hem verrichten."

Julian Alaphilippe

"Het was een beetje tegen het nationalisme in, maar ik had toch een lichte voorkeur voor Julian", zegt Declercq, wanneer het over het WK in Imola gaat. "Heel België leefde mee met Wout van Aert en ik had het hem zeer zeker gegund. Het is een dubbel gevoel, maar al met al was het vooral een spannende bedoening. Ook ik word nerveus als ik Julian bezig zie op de fiets. Hij is met van alles bezig en is iemand die koerst en leeft op emotie. Daar haalt hij ook zijn motivatie vandaan. Er zal wellicht nog eens iets gebeuren als in Luik-Bastenaken-Luik gebeurde, maar in de ploeg zijn we vooral blij hoe hij is. Het jeugdige enthousiasme dat hij heeft, kan ik onwijs waarderen in hem. Hij neemt de hele ploeg daarin mee."

"Julian had een zwaar jaar door het overlijden van zijn vader. Daar heeft hij enorm mee gezeten, maar tegelijkertijd heeft hij het kunnen omzetten in motivatie. Na Milaan-Sanremo was hij heel teleurgesteld, omdat hij die koers zo graag voor zijn vader wilde winnen. Als hij over zijn emotie wil praten dan sta ik klaar voor hem, maar ik vind het moeilijk om zelf daarover te beginnen. Hij heeft bij de ploeg veel aan Dries Devenyns. Dries is een zegen voor Julian. Ze zijn tegenpolen van elkaar en Dries kan hem rustig krijgen. Tijdens de Tour was Julian al serieus bezig met het wereldkampioenschap in Imola. Daar kreeg ik het gevoel dat hij een goede kans zou hebben op de wereldtitel."