Anna van der Breggen wint voor 7e(!) jaar op rij Waalse Pijl

De finale werd gekleurd door drie rensters, waaronder Lucinda Brand namens Trek-Segafredo. Door inspanningen van met name SD Worx werden ze ruim voor het einde ingerekend. Dat was voor Ruth Winder het teken om ten aanval te trekken, ongetwijfeld met de bedoeling om SD Worx onder druk te zetten.

Op de voorlaatste klim probeerde Vollering de sprong te maken, maar pas toen Annemiek van Vleuten fors aan de boom schudde ging het hard. Favorieten als Vollering, Uttrup Ludwig en Van der Breggen sprongen gezwind mee. Marianne Vos was het grootste slachtoffer van de dadendrang van de Europees kampioene.

Winder bleef een kleine voorsprong houden, ondanks dat onder meer Vollering en Van der Breggen een paar keer flink doortrokken in op het plateau na de voorlaatste klim. Een goede samenwerking tussen de favorieten was er niet, waardoor Winder trap voor trap haar voorsprong uitbreidde.

In de achtergrond was het uiteindelijk toch duidelijk dat SD Worx de kaart Anna van der Breggen trok. Demi Vollering, vorig jaar nog derde, reed zich in het dal langs de Maas helemaal leeg om het verschil met Winder zo klein mogelijk te maken aan de voet van de laatste keer Muur van Huy. Uiteindelijk hield de Amerikaans kampioene een paar seconden van haar voorsprong over voordat de klim begon.

Op die klim nam Van der Breggen meteen de kop en zo denderden de favorieten over de koploopster heen. In haar zog wist ze Elisa Longo Borghini en vooral Kasia Niewiadoma. Annemiek van Vleuten leek het wat zwaarder te hebben, maar ook Longo Borghini moest in de laatste hectometers de rol lossen.

Het werd dus een sprint tussen Niewiadoma en Van der Breggen, waarbij Van der Breggen stoïcijns de beste was. Ze wint de wedstrijd dus voor de zevende (!!!) keer op rij. Niewiadoma werd dus tweede, Longo Borghini maakte het podium vol. Annemiek van Vleuten strandde op plek 4.