Voorbeschouwing | La Course: de Nederlanders versus de rest?

Eindelijk! Eindelijk komt er weer een Tour de France voor vrouwen. Althans, wanneer we UCI-voorzitter David Lappartient mogen geloven. In augustus vorig jaar vertelde de Fransman dat de ASO klaar is om in 2022 wederom een Tour de France voor vrouwen te organiseren, zoals deze van 1984 tot 2009 onder verschillende namen al werd georganiseerd. Van 1984. Tot en met 1993 werd de Tour de France féminin georganiseerd en van 1992 tot 2009 een wedstrijd die later bekend werd als La Grande Boucle féminine. Daar zaten inderdaad een paar jaren overlap in. Leontien van Moorsel is overigens de enige renster die beide wedstrijd heeft gewonnen.

In de tweede helft van de jaren ’90 komt de klad er een beetje in. Anno 2021 finishen de dames in de Ronde van Vlaanderen na de heren, op prime-time. Ruim 25 jaar geleden was dat wel anders. De media-aandacht was niet groot en de Festina-affaire in 1998 deed ook weinig goeds. Het werd voor de organisatie dus moeilijk om sponsoren te strikken. De wedstrijd werd ook steeds korter. Van een volwaardige grote ronde van 10 tot 15 etappes, slonk de koers tot een vijfdaagse, die nota bene ook haar UCI-status verloor. In 2009 werd dus de laatste editie verreden.

Na ruim vijf jaar kwam de ASO, op initiatief van onder meer Marianne Vos, met La Course op de proppen. De eerste jaren was dit een criterium op de Champs-Elysées. Toen al werd het de aanzet voor een nieuwe Tour voor vrouwen genoemd. De eerste editie kreeg met Marianne Vos, in de regenboogtrui, de gedroomde winnares. In de volgende twee edities in Parijs wonnen Anna van der Breggen en Chloe Hosking. In 2017 en 2018 werd er uitgeweken naar de Franse Alpen. Beide keren was Annemiek van Vleuten de beste. In 2017 reed ze iedereen naar huis op de Izoard. De tijdrit die dat jaar aan het programma was toegevoegd, bleek een formaliteit. In 2018 was Van Vleuten weer primus, in wat tot dusver met afstand de mooiste editie van dit evenement is. In de allerlaatste meters wist ze Anna van der Breggen, die leek te gaan winnen, bij te halen en te passeren. In 2019, in Pau was het weer feest voor Marianne Vos. Op de slotklim haalde ze uit, zoals zij dat alleen kan. De eerder ontsnapte Amanda Spratt en het complete peloton hadden het nakijken. Vorig jaar wist voor de tweede keer een niet-Nederlandse te winnen. Lizzie Deignan was in de sprint sneller dan Marianne Vos en Demi Vollering.

Parkoers

Oorspronkelijk zou La Course plaatsvinden in de buurt van Mûr-de-Bretagne, met finish op de gelijknamige heuvel. Echter, omdat de regionale en departementsverkiezingen zijn verplaatst naar zondag 27 juni, zagen de burgemeesters van de regio twee wedstrijden op één dag (de tweede etappe van de Tour de France finisht die dag ook op de Mûr-de-Bretagne) niet zitten. Daarom La Course verplaatst naar de zaterdag, met een rit tussen Brest en Landerneau, net als de mannen.

De dames rijden in totaal 107,4 kilometer over een parkoers dat volgens de organisatie vergelijkbaar is met het oorspronkelijke idee. Flink veel heuvels dus, in totaal 1.800 hoogtemeters. De wedstrijd sluit af met een 14 kilometer lang circuit, waar het peloton drie keer overheen moet. Scherprechter wordt de Côte de la Fosse aux Loups. Deze kuitenbijter is 3 kilometer lang, met een gemiddelde van 5,7% en een maximum van 14%. Je kunt het dus met recht een flink uit de kluiten gewassen Cauberg noemen. In vergelijking met de Mûr-de-Bretagne is hij iets minder steil, maar wel ruim een kilometer langer. De steilste stukken zitten direct in het begin, dus wanneer je niet vertrouwt op je sprint, moet je hier al het verschil maken. Toch verwachten we niet dat er iemand al vanaf de voet aangaat, want ondanks dat de klim wel een beetje afvlakt, wordt het tot de laatste hectometers nergens meer vlak.

Favorieten

Toen Annemiek van Vleuten vorig jaar aankondigde dat ze bij Movistar ging fietsen, vertelde dat ze om meerdere redenen voor de Spaanse ploeg koos. Eén van die redenen was dat ze niet wilde dat alle sterke rensters bij een paar teams zouden rijden. Spreiding van de krachten is beter voor de sport, vindt de Europees kampioene. Want naast de traditioneel sterke blokken als SD Worx, Trek-Segafredo, Canyon-SRAM en Team BikeExchange zien we nu ook Jumbo-Visma, FDJ, Movistar en Liv Racing zich nadrukkelijker aan het front manifesteren. Het maakt de koers alleen maar interessanter. Bij het aanwijzen van de favorieten kijken we natuurlijk terug naar de Ardennenklassiekers. Op basis van wat we zagen, is Anna van der Breggen topfavoriete voor ons, maar de Côte de la Fosse aux Loups is een stuk minder specifiek en explosief dan de Muur van Hoei en dat maakt het aantal potentiële kanshebster natuurlijk een stuk groter.

De favorieten volgens Wieler Revue

***** Anna van der Breggen, Demi Vollering, Elisa Longo Borghini

**** Marianne Vos, Kasia Niewiadoma, Lizzie Deignan

*** Ashleig Moolman, Cecilie Uttrup Ludwig, Ruth Winder

** Amanda Spratt, Mavi García, Lucinda Brand