5 (Hopelijk genuanceerde) gedachtes over de opnieuw opgelaaide dopingdiscussie

Onze redacteur mengt zich in het dopingdebat met deze 5 gedachten die hij op het digitale papier zette. Eens?

tadej pogacar

1) Het is goed dat we het er weer over hebben

De afgelopen jaren leken wielervolgers en wielerfans af en toe een beetje te doen alsof doping helemaal niet meer bestond na de zwarte periode in de jaren '90 en '00. Dat was natuurlijk niet onzin. Net zoals het onzin is dat iedereen die heel hard rijdt per definitie stijf staat van de doping.

2) Het is niet goed dat we renners (Pogacar) zomaar 'veroordelen'

Het is belangrijk dat we ook in het wielrennen vasthouden aan het adagium 'je bent onschuldig tot het tegendeel is bewezen'. En nogmaals 'guilty by schofterig hard rijden' is geen goede benadering om naar het dopingvraagstuk te kijken. Pogacar kan niet veel meer doen - hij kan wel iets meer doen, daarover bij punt 3 meer.. - dan negatief testen. En dat doet Pogacar. Hij werd de dag voor de rustdag zelfs drie keer getest.

3) Maarrr... Pogacar kan en móét zelfs kritisch bevraagd worden - en daar zijn ook redenen voor

Pogacar rijdt heul hard, maar dat (alleen) vind ik dus geen reden om hem meer te bevragen over doping dan andere renners. Wat wel een reden is om hem het vuur na aan de schenen te leggen is de dubieuze omkadering van zijn ploeg. Er loopt daar een aantal mensen rond met een besmet verleden, waarbij Mauro Gianetti (de CEO van UAE) de kroon spant.

De Zwitser reed in zijn tijd als actief renner nog net niet met een infuus aan zo'n standaard op wieltjes naast 'm de cols over. Nog belangrijker: hij zwaaide na z'n wielerloopbaan ook lange tijd de scepter bij Saunier Duval, de ploeg waar types als Riccardo Ricco en Juan José Cobo floreerden. Gianetti zou niet meer actief moeten zijn in de wielersport en een renner die schone wielersport voorstaat zou niks met hem te maken moeten willen hebben.

Dat je dan op de rustdag een persconferentie geeft zoals hieronder in de tweet van Thijs Zonneveld weergegeven helpt voorzichtig gezegd ook niet mee. Transparantie zou in het moderne wielrennen een van de pijlers moeten zijn - er zijn genoeg ploegen en renners die daarin het goede voorbeeld geven.

4) News flash: Nederlanders zijn niet heilig en zouden eventueel ook doping kunnen gebruiken...

Het valt me in Nederland vaak op dat we bij bepaalde renners die hard rijden meteen het D-woord erin gooien - vaak Oostblokkers of Italianen. Maar bij Nederlanders stellen we nooit of veel minder (snel) vragen. Weet je nog dat we allemaal dachten dat die keurige jongens van Rabo zich noooooit met doping zouden inlaten...

En nu worden bij de prestaties van Mathieu van der Poel ook weinig vraagtekens gezet, terwijl we bij Pogacar meteen in de hoogste dopingboom zitten. Nu zijn Van der Poel en z'n ploeg wel een stukkie transparanter dan Pogacar en diens ploeg - Van der Poel, z'n trainer en ploeg geven bijvoorbeeld geregeld vermogensdata vrij.

Maar laten we alsjeblieft nationaliteit loskoppelen van mogelijk dopinggebruik, dat is het punt.

Erik Dekker gebruikte als enige topper van z'n generatie en bij Rabo natuurlijk geen doping...

5) Het lijkt echt nog wel altijd beter te gaan dan in de jaren '90 en '00

Veel klimtijden, vooral van de langere cols, uit die tijd staan nog steeds in de recordboeken*, terwijl de sport de afgelopen jaren enorm is geprofessionaliseerd en je dus zou verwachten dat ze een stuk sneller rijden dan in de jaren '90 en '00. Iedereen traint nu op wetenschappelijke basis, de voeding is uitgebalanceerd, hoogtestages hebben een grote vlucht genomen; terwijl men vroeger oneerbiedig gezegd 'maar wat deed' en dat compenseerde met doping.

*daar moet je ook niet al te veel naar kijken; met andere (weers)omstandigheden is het vaak appels en peren vergelijken

Columns
  • Cor Vos