5 (Hopelijk genuanceerde) gedachtes over de opnieuw opgelaaide dopingdiscussie

Tadej Pogacar vlamde gisteren Plateau de Beille op in een fantastische etappe. Prachtig om te zien, maar nogal wat mensen zetten na afloop vraagtekens bij zijn prestatie, omdat hij het record van Marco Pantani, gereden in 1998, uit de boeken reed met maar liefst bijna vier minuten verschil. Het D-woord valt vaak, er is een nieuwe dopingdiscussie. Oud-renner Serge Pauwels geeft hier al een paar mooie inzichten, maar dit is hoe ik erover denk.

1) Het is goed dat we het er weer over hebben

De afgelopen jaren leken wielervolgers en wielerfans af en toe een beetje te doen alsof doping helemaal niet meer bestond na de zwarte periode in de jaren '90 en '00. Dat was natuurlijk niet zo. Net zoals het onzin is dat iedereen die heel hard rijdt per definitie stijf staat van de doping.

2) Het is niet goed dat we renners (Pogacar) zomaar 'veroordelen'

Het is belangrijk dat we ook in het wielrennen vasthouden aan het adagium 'je bent onschuldig tot het tegendeel is bewezen'. En nogmaals 'guilty by schofterig hard rijden' is geen goede benadering om naar het dopingvraagstuk te kijken. Pogacar kan niet veel meer doen - hij kan wel iets meer doen, daarover bij punt 3 meer.. - dan negatief testen. En dat doet Pogacar.

3) Maarrr... Pogacar kan en móét zelfs kritisch bevraagd worden - en daar zijn ook redenen voor

Pogacar rijdt heul hard, maar dat (alleen) vind ik dus geen reden om hem meer te bevragen over doping dan andere renners. Wat wel een reden is om hem het vuur na aan de schenen te leggen is de dubieuze omkadering van zijn ploeg. Er loopt daar een aantal mensen rond met een zeer besmet verleden, waarbij Mauro Gianetti (de CEO van UAE) de kroon spant.

De Zwitser reed in zijn tijd als actief renner nog net niet met een infuus aan zo'n standaard op wieltjes naast 'm de cols over. Nog belangrijker: hij zwaaide na z'n wielerloopbaan ook lange tijd de scepter bij Saunier Duval, de ploeg waar types als Riccardo Ricco en Juan José Cobo floreerden. Gianetti zou niet meer actief moeten zijn in de wielersport en een renner die schone wielersport voorstaat zou niks met hem te maken moeten willen hebben.

4) News flash: Nederlanders zijn niet heilig en zouden eventueel ook doping kunnen gebruiken...

Het valt me in Nederland vaak op dat we bij bepaalde renners die hard rijden meteen het D-woord erin gooien - vaak Oostblokkers of Italianen. Maar bij Nederlanders stellen we nooit of veel minder (snel) vragen. Weet je nog dat we allemaal dachten dat die keurige jongens van Rabo zich noooooit met doping zouden inlaten...

En nu worden bij de prestaties van Mathieu van der Poel ook weinig vraagtekens gezet, terwijl we bij Pogacar meteen in de hoogste dopingboom zitten. Nu zijn Van der Poel en z'n ploeg wel een stukkie transparanter dan Pogacar en diens ploeg - Van der Poel, z'n trainer en ploeg geven bijvoorbeeld geregeld vermogensdata vrij.

Maar laten we alsjeblieft nationaliteit loskoppelen van mogelijk dopinggebruik, dat is het punt.

5) Het lijkt echt nog wel altijd beter te gaan dan in de jaren '90 en '00

Veel klimtijden, vooral van de langere cols, uit die tijd staan ook nog steeds wél in de recordboeken*, terwijl de sport de afgelopen jaren enorm is geprofessionaliseerd en je dus zou verwachten dat ze, zoals Pogacar gisteren deed, een stuk sneller rijden dan in de jaren '90 en '00.

Iedereen traint nu op wetenschappelijke basis, de voeding is uitgebalanceerd (de koolhydraatopname per uur is verdubbeld!), hoogtestages hebben een grote vlucht genomen; terwijl men vroeger oneerbiedig gezegd 'maar wat deed' en dat compenseerde met doping. Het gekste is eigenlijk dat die records uit de jaren '90 uberhaupt nog stonden. Vergelijk het met andere sporten; nergens kom je nog wereldrecords uit de jaren '90 tegen.

*daar moet je ook niet al te veel naar kijken; met andere (weers)omstandigheden is het vaak appels en peren vergelijken