Een heerlijk verhaal! Laurens ten Dam neemt live slow wel heel letterlijk en kampeert op natuurbegraafplaats

In zijn Live Slow Ride Fast-podcast vertelde de ex-prof namelijk over een heerlijk avontuur dat hij afgelopen week meemaakte. "Ik gaf twee dagen achter elkaar een clinic in de buurt van Arnhem. Ik dacht: dan blijf ik daar slapen in mijn camper. Ik naar Arnhem gereden en ik zag op een gegeven moment een camping waarbij ik dacht: daar ga ik vanavond slapen. Verder niet meer gekeken op internet. Ik de clinic gedaan met Aart Vierhouten. We bleven nog iets langer en ik hoefde maar vijfhonderd meter naar de camping over een donker gravelpad."

Bij aankomst blijkt de receptie van de camping echter al gesloten. "Ik stond voor een dichte slagboom. De receptie bleek net dicht. Tegenover de camping lag een parkeerterrein, maar daar stond op: niet kamperen. Ik dacht: hoe groot is de kans dat ze me nog gaan vinden in het donker? Ik ging al rond half negen slapen, maar om kwart voor tien werd ik uit mijn slaap gehaald door de campingeigenaar. Hij sloeg op de deur, scheen met een lamp naar binnen, hond erbij. Ik schrok me de pleuris."

Na het eerste gravelavontuur in Amerika is het op een ander continent nóg extremer!

Bekijk ook

Ondertussen in Afrika: in de remmen voor gnoes, de doldwaze gravelavonturen van Laurens ten Dam en Thomas Dekker

Er zit voor Ten Dam niets anders op dan een andere verblijfsplek te zoeken. "Ik ging uiteindelijk maar weg. Lenzen weer in, in m'n onderbroek achter het stuur. Zo reed ik door een donker bos, maar ineens zag ik een bordje: natuurbegraafplaats. Ik dacht: ik rijd gewoon daarheen. Knappe jongen die me daar 's nachts weghaalt, haha. Ik vond het zelf ook wat spookachtig eerst, maar ik heb uiteindelijk heerlijk geslapen daar."

Daar blijft het niet bij, want 's morgens zit Ten Dam met nóg een probleem. "Ik had een ontbijt gemaakt, maar op een gegeven moment moest ik kakken. En er zit geen wc in m'n camper. Ik keek om mee heen maar vond dat toch wat ver gaan, haha. Maar er was een aula en daar zat een mevrouw. Ik vroeg of ik naar het toilet mocht. Dat mocht wel, maar ze keek me wel wat bedenkelijk aan toen ik mijn verhaal vertelde. Even later kwam er nog een vrouw en die zei vervolgens: jij bent Lau van Bau & Lau."