Dit zijn de 8 renners die het meest teleurstelden afgelopen seizoen

Ten eerste nog even de volgende disclaimer: we hebben oneindig veel respect voor alle renners, want je wordt natuurlijk niet zomaar profrenner. Naast een fiks portie talent heb je daar ook meer dan een beetje doorzettingsvermogen en dergelijk voor nodig hebben. Dat gezegd hebbende zijn er wel renners van wie we dit seizoen meer hadden verwacht.

Dat Mathieu van der Poel en Wout van Aert hun mannetje staan, mag geen verrassing heten. Maar wij vinden deze 7 wél verrassingen. Eens met onze keuze en argumenten?

Bekijk ook

Dit zijn de 7 renners die ons het afgelopen seizoen het meest verrasten (in positieve zin)

Marc Hirschi

Er wordt veel gezegd en geschreven over Team DSM (komen we ook nog even op terug), maar het gras is niet altijd groener aan de overzijde. Sinds zijn overgang naar UAE heeft de Zwitser nog geen potten kunnen breken. Vorig jaar was hij, met onder meer winst in de Waalse Pijl en een Tourrit, één van de beste renners van het peloton.

Dit jaar heeft Hirschi, behoudens een tweede plek in de Ronde van Luxemburg, niet laten zien wat hij kan. Hij heeft daar zelf wel een verklaring voor. In de Tour begon het goed te lopen, vertelde Hirschi tegen CyclingNews, maar daar ging hij onderuit. Ook op het WK viel hij en hij werd ziek. Volgend jaar beter? Als het aan hem ligt.

Arnaud Démare

In 2020 reeg de Fransman van Groupma-FDJ de zeges aaneen, met als uitschieter natuurlijk 4 ritzeges in de Giro. Dit jaar is zijn grootste overwinning Parijs-Tours. Een prachtige zege, vooral de manier waarop. Echter, zowel in de Tour als in de Vuelta kwam hij er niet aan te pas en al zijn andere zeges waren op het tweede niveau. Is hij voorbijgestreefd door de nieuwe generatie sprinters?

Philippe Gilbert

Philippe Gilbert heeft een meer dan geweldige erelijst, maar de jaren beginnen wel te tellen. Wat natuurlijk ook niet meehielp is dat hij vorig jaar voor de tweede keer in vrij korte tijd zijn knie brak in de Tour. In zijn geliefde voorjaarsklassiekers en ook in Parijs-Roubaix kon hij zich niet onderscheiden. Een positief lichtpuntje waren wel de korte uitslagen in enkele Belgische semi-klassiekers.

Tim Wellens is altijd goed voor een paar mooie zeges per jaar. Ook dit jaar leek hij goed vertrokken te zijn met rit- en eindwinst in de Ster van Bessèges. Pas in het najaar zagen we hem weer, toen hij zesde werd in de Ronde van Polen en vierde in de Benelux Tour. Te weinig voor een renner die vorig jaar nog twee ritten won in de Vuelta.

Dat vindt hij zelf overigens ook en een oorzaak heeft hij helaas ook niet. Toch hoort het er wel bij, want zonder laagtes geen hoogtes. "Maar die hoogtes moeten er wel zijn, anders worden de laagtes vlug onverteerbaar", stelde hij in Het Nieuwsblad.

Jakob Fuglsang

In 2019 de beste in Luik-Bastenaken-Luik, vorig jaar in de Ronde van Lombardije, maar dit jaar wilde het niet vlotten met Jakob Fuglsang. Hoewel hij in de Ronde van Zwitserland wel goed voor de dag kwam. Zelf heeft hij er wel een goede verklaring voor: het coronavaccin. "Er lijkt een soort begrenzer op mijn lichaam te zitten, ik kan niet zo diep gaan als normaal", klonk het. Volgend jaar verkast hij naar Israel Start-Up Nation, kan hij het tij daar doen keren?

Greg Van Avermaet

Het voorjaar van Greg Van Avermaet was helemaal niet zo slecht, hij werd immers derde in de Ronde, maar echt zijn stempel drukken op de koers kon hij nooit en dat is iets wat niet bij hem past. In Parijs-Roubaix reed hij twee keer lek, maar om eerlijk te zijn: we denken niet dat hij nog meekan in het geweld van Van der Poel en consorten. Van Avermaet gaf aan met een goed gevoel de winter in te gaan. Dus wie weet!

Tao Geoghegan Hart

De verwachtingen waren dit jaar, na zijn Giro-winst vorig jaar, hooggespannen. Hart kon echter niet doorgaan op zijn elan, we hebben hem helaas weinig tot niet in de frontlinie gezien in 2021 en dat is hartstikke jammer. Het is ook niet eenvoudig bij INEOS, waar onder meer Carapaz, Yates en Bernal de kopstukken zijn. Fiets je daar maar eens tussen... Is Hart dan een eendagsvlieg? Hij is nog maar 26 jaar oud, jaren genoeg om het tegendeel te bewijzen dus.

Team DSM

Vorig jaar was de kritiek op Team DSM groot, maar onder meer Wilco Kelderman, Jay Hindley, Marc Hirschi en Søren Kragh Andersen deden met topprestaties in Tour en Giro de kritiek verstommen. Dit jaar is de oogst magertjes, waarbij natuurlijk de ritzeges van Storer en Bardet in de Vuelta het meest in het oog sprongen.

Verder was er vooral veel hommeles met ontevreden renners, waarvan een aantal aangaf weg te willen. Hindley en Kragh Andersen hadden niet de benen van vorig jaar en ook van landgenoten Thymen Arensman en Cees Bol verwachtten we eerlijk gezegd wel iets meer. Grootste lichtpunt? Michael Storer!