10) Een B’tween
De nummer 10 komt van mijn collega Tom, die toen ik hem vroeg ‘wat eet jij nou tijdens het fietsen’ over de redactievloer schreeuwde: B’TWEEN. Zelf ken ik de koekjes eigenlijk niet, maar het is een mueslireep met chocolade. Tip van Tom: eet deze niet meer als het boven de 20 graden is, want dan smelt de chocolade.
9) Het aardbeienkoekje van SiS
Zelf zweer ik bij het aardbeienkoekje van Science in Sport. Of koekje… cakeje is eigenlijk een beter woord, want het is niet zoals bij veel wielervoer een harde substantie waar je flink op moet kauwen, maar een heerlijk zacht gebeuren met vloeibare aardbeienvulling. Smikkelen!
8) Het vijgenkoekje
Het vijgenkoekje staat in de ze top 10 omdat het me eens heeft gered. Het was op een warme dag in de Alpen. Ik voelde me eigenlijk hondsberoerd, maar besloot toch de Madeleine (niet het koekje, de berg..) op te gaan fietsen.
Na een paar kilometer kreeg ik wat honger en at ik een vijgenkoekje dat ik in de een Franse supermarché had gekocht. Het werkte als doping, want na het koekje ging ik me per kilometer beter voelen. Hulde voor het vijgenkoekje!
7) Winegums
Niks zo makkelijk als even een handje winegums snaaien tijdens je rit. Bovendien leveren winegums je direct energie en is het makkelijk weg te kauwen.
6) Bloks
De veel duurdere, maar professionele variant van winegums heten Bloks, gemaakt door het bedrijf Clif. Zoals je ziet maken ze van je rit een soort avondje uit, want ze zijn er in een heerlijke Margarita-variant.
Ze zijn echt lekker en je gaat er als de brandweer op, maar ze zijn dus wel duur! Drie Bloks staat gelijk aan een gelletje, maar ze hebben als voordeel dat je ook gewoon eentje kan nemen.
5) Snickers (het geheime wapen van Lance Armstrong)
Eerlijk gezegd heb ik zelf geen ervaring met Snickers eten onderweg – dat notengedoe lijkt me nogal verkeerde-keelgat-gevoelig en de chocola smelt ook snel. Maar wie ben ik om Lance Armstrong tegen te spreken; de Texaan ging altijd op pad met een Snickers.
4) De bezweterugstroopwafel
Niets is lekker dan tijdens een rit in de kou een door je rug verwarmde en dus enigszins gesmolten stroopwafel uit je achterzakje te pakken en die heerlijk op te smikkelen.
Column | De Bezweterugstroopwafel, een genot dat de niet-fietser nooit zal ervaren
3) Snelle Jelle (kleine verpakking)
Je zou bijna denken dat de mini-Snelle Jelle is ontworpen voor het wielrennen. Het kleine formaat past perfect in een achterzakje. Daarbij bevat de grote Snelle Jelle toch te veel koolhydraten om in één keer op te nemen, dus je kan beter zo’n kleine nemen.
(Het enige probleem is dat ze bij de supermarkten in mijn buurt niet meer verkrijgbaar zijn en ik m’n moeder altijd op pad moet sturen voor deze kleine wielerdelicatesse)
2) De banaan
Nothing beats de good old banaan (nou ja, behalve de nummer 1 dan..). Iedere wielrenner zou verplicht moeten worden om een banaan in z’n achterzak te steken. Sterker nog, de UCI zou de kledingfabrikanten moeten verplichten om een van de achterzakjes in de vorm van een banaan op de shirts te maken!
1) De koude cola
Waar de bezweterugstroopwafel heerlijk is bij wat kouder weer, gaat er bij warm weer niks boven een koud blikje Coca-Cola in één of een paar teugen opdrinken. Daarna de daarbij behorende boer laten en het leven is compleet!
Beeld: Cor Vos