Dan besef je pas echt hoe ze heersten: voor het eerst sinds 2014 zullen we een andere wereldkampioen veldrijden hebben dan Mathieu van der Poel of Wout van Aert

Volgende week is het zover: het hele veldritcircus verplaatst zich naar Arkansas voor het hoogtepunt van het crossseizoen. Het hele veldritcircus? Nee, we missen natuurlijk twee namen. Twee niet zo onbelangrijke namen ook: Mathieu van der Poel en Wout van Aert (al hebben we met Fem en Puck misschien een beetje de vrouwelijke versies bij de beloften..)

Onze redacteur ziet na zondag een Wout en Matheu-achtige tweestrijd voor zich tussen Puck en Fem. Maar voor wie moet hij zijn? (Hij heeft al wel een creatief idee om een keuze te maken...)

Bekijk ook

Column | Puck en Fem, de Wout en Mathieu van het vrouwenveldrijden (alleen kan ik hier niet kiezen voor wie ik moet zijn)

Het verhaal is bekend: Van der Poel herstelt van z'n rugmiserie terwijl Van Aert alles op het klassieke voorjaar zet en een WK plus - vooral - een verplaatsing naar Amerika met de daarbijbehorende jetlag niet in de voorbereiding daarop past. Daardoor gaan we bij de mannen voor het eerst sinds 2014 een andere wereldkampioen dan één van die twee krijgen.

In dat jaar was Zdenek Stybar namelijk de sterkste in Hoogerheide (voor Sven Nys en Kevin Pauwels). na de winst begon de zegereeks van wat we inmiddels De Grote Twee noemen.

In 2015 won Mathieu van der Poel in Tabor voor Wout van Aert, maar daarna was het in respectievelijk Zolder, Bieles en Valkenburg de Belg die drie keer achter elkaar de regenboogtrui pakte. Van der Poel vervolmaakte in de drie jaar daarna ook zo'n hattrick door er met de wereldtitels vandoor te gaan in Bogense, Dübendorf en vorig jaar Oostende.

In de recente historie werd Zdenek Stybar ook drie keer wereldkampioen, want naast 2014 won hij ook in 2010 (Tabor) en 2011 (Sankt Wendel). Sven Nys werd twee keer wereldkampioen, in 2013 (Louisville) en 2005 (Sankt Wendel).

Namens Nederland was Lars Boom de laatste Nederlandse wereldkampioen voor het tijdperk MVDP. Hij won in 2008 in het Italiaanse Treviso. Daarvoor moeten we al terug naar 2000 toen Richard Groenendaal in zijn eigen Sint-Michielsgestel won. Om de cirkel rond te maken: in 1996 werd Adrie van der Poel wereldkampioen in Montreuil.

Recordkampioen is Erik Devlaeminck, die zeven keer wereldkampioen werd, van 1966 tot en met 1973 - alleen in 1967 moest hij de titel in die jaren aan iemand anders laten (de Italiaan Renato Longo, voor wie het wil weten). België leverde 30 keer een wereldkampioen, Nederland 9 keer (voorlopig staat Frankrijk daar nog boven met 10 titels).

Vrouwen

Bij de vrouwen won Nederland in de 22 jaar dat het WK nu wordt verreden 11 keer de titel. Dat kunnen we natuurlijk vooral op het conto schrijven van Marianne Vos, die 7 titels opeiste. Ze deed dat in 2006 en van 2009 tot en met 2014. Sanne Cant won namens België drie wereldtitels. Daartussenin staat nog de Duitse Hanka Kupfernagel met vier regenboogtruien.