Toscaan Alberto Bettiol: 'In Strade Bianche voel je niet alleen de geschiedenis van de wielersport, maar ook die van de mensheid'

Vorig jaar vertelde de Italiaan tegen Wieler Revue over de schoonheid van Strade Bianche. En dat deed hij als een volleerd medewerker van het plaatselijke VVV-kantoor, want Bettiol is een typische Italiaanse verhalenverteller. "Of ik nu in Australië of Japan heb gekoerst; als ik terugkeer in Toscane dan maak ik foto’s van dingen die ik al jaren zie."

"Waar ik al foto’s van heb gemaakt, maar dingen die te mooi zijn om niet opnieuw vast te leggen. De kastelen, bloemen en omgeving ken ik hartstikke goed, maar ik wil steeds opnieuw foto’s ervan maken. Als mensen Toscane voor het eerst zien dan kan ik me goed voorstellen dat ze op slag verliefd raken."

Zonder een moment rust te nemen praat Bettiol bevlogen door over Toscane en Strade Bianche. "In een wielerkoers tellen de beelden ook mee, daar waar je bent op de wereld. In Strade Bianche rijd je door een gebied dat op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat. Je voelt niet alleen de geschiedenis van de wielersport, maar ook van de mensheid."

"Je finisht op het prachtige Piazza del Campo in Siena, een van de mooiste pleinen ter wereld. Je rijdt voorbij Montalcino, bekend vanwege de wijnbouw. Iedereen uit de wielerwereld wil erbij zijn als Strade Bianche wordt verreden. Het is de personificatie geworden van de romantiek in het wielrennen en geldt als de meest zuidelijke klassieker van de noordelijke klassiekers."

Lees ook: Koers op tv deze week: Waalse Parijs-Roubaix, vrouwen in Friesland en de Strade! 

Een koers uit vervlogen tijden. "Je ziet in het decor Bartali en Coppi voor je. Met nieuwe fietsen, maar in datzelfde oude theater. Daarbij is Strade Bianche ook qua tactiek een oude koers: het is een afvalrace en alleen de echte kampioenen zullen zegevieren. Kijk naar de erelijst."

Rest natuurlijk de vraag of Strade Bianche op mag gaan voor zesde monument. Bettiol heeft daarvoor één kanttekening. "Strade Bianche heeft de historie van de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik niet, maar wat ik belangrijker vind is dat Strade Bianche ook het aantal kilometers niet heeft. Voor mij moet een monument minstens tweehonderd kilometer lang zijn."

"Ik stel voor dat wanneer Strade Bianche het zesde monument wil zijn er extra kilometers worden toegevoegd aan de koers. Verder heeft het alles om een monument te zijn. Als je de televisie aanzet, zie je meteen welke koers het is en in welke regio de renners rijden. Het is een koers die uniek is in z’n soort."