Het is een cliché, maar: het zijn barre tijden. Een pandemie die ons het heerschap Willem Engel als blijvend letsel heeft opgeleverd nog niet eens achter de rug of dhr. Poetin te Moskou besloot enige tijd geleden dat het hoog tijd was om een soeverein land binnen te vallen en als Dagobert z’n geldpakhuis wil verwarmen, kost ‘m dat met de huidige energieprijzen meer dan er aan geld in ligt.

En dus is het niet heel gezellig als je bijvoorbeeld de app van de NOS opent. Kinderziekenhuizen die worden gebombardeerd, beelden van verwoeste steden en meer nieuws waarbij het huilen je nader staat dan het lachen. Komen daar meer recent nog de boerenprotesten bij die dit land in tweeën splijten.

Als het huilen me nader staat dan het lachen en ik wel even genoeg heb van al dat kutnieuws heb ik een medicijn. Het heeft me al door de coronacrisis heen gesleept en ook bij de oorlog in Oekraïne en torenhoge inflatie zorgt het voor wat verstrooiing.

Je krijgt er geen 5G van in je hoofd, het is niet stiekem een biowapen, en je kunt het ook zonder QR-code bekijken: het hoofd van Hilaire Van Der Schueren, manager van de zo succesvolle wielerploeg Intermarché-Wanty-Gobèrt. Gewoon googelen op Hilaire + Van + Der + Schueren, afbeeldingen aanklikken en klaar ben je.

Oren als boomerangs

Als er weer een wappie wat geks had geroepen en het bloed onder m’n nagels vandaan haalde, Poetin iets platbombardeert of ik een blik werp op m’n energierekening, dan deed en doe ik dat altijd voor een zen-momentje. Gewoon een minuut naar het gezellige hoofd van Hilaire kijken en verder niets.

Tekst gaat door onder het gezellige hoofd van Hilaire

Die oren als boomerangs, de pretoogjes vlak boven de forse neus, met daaronder de mond waarvan de lippen bijna altijd in omhooggekrulde stand staan. Als er in de muziekencyclopedie een foto bij John de Bevers monsterhit ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’ moet komen te staan, dan kun je volstaan met een portret van Hilaire Van Der Schueren.

Hilairehoofdkijken

De Mona Lisa is voor de wereldgeschiedenis vast een belangrijker hoofd, maar voor mij is dat van Hilaire Van Der Schueren van gelijke waarde. Na een minuutje hilairehoofdkijken kan ik er weer helemaal tegenaan.

En ik kan me ook voorstellen dat de wereld er heel anders uit zou zien als meer mensen dat deden. Had er een portret van Hilaire Van Der Schueren op de werkkamer van Poetin gehangen, dan durf ik wel te stellen dat de vlag er op dit moment heel anders zou bijhangen.

Het gaat misschien wat ver om Hilaire Van Der Schueren de Nobelprijs voor de Vrede toe te kennen, maar misschien moeten we wel een Nobelprijs voor de Vrolijkheid of iets dergelijks instellen, en die dan ieder jaar uiteraard aan Hilaire geven. Of in ieder geval bij zijn laatste koers in de ploegleidersauto.