De mooiste momenten van dit wielervoorjaar waren, zeker vanuit Nederlands perspectief, natuurlijk de zeges van Mathieu van der Poel in de Ronde van Vlaanderen en Dylan van Baarle in Parijs-Roubaix. Even de oranje bril afzettend imponeerde ook Tadej Pogacar in Strade Bianche, mocht de manier waarop Remco Evenepoel L-B-L won er zijn en was de zege van Biniam Girmay in Gent-Wevelgem bijzonder.

Maar misschien genoot ik nog wel het meeste van Victor Campenaerts in Dwars Door Vlaanderen. Hij won er niet, eindigde zelfs net naast het podium. En toch nam ik na afloop mijn petje diep voor hem af. Niet per se omdat hij vaker aanviel dan dat er snorharen onder zijn neus zitten – en dat zijn er toch best een paar.

Het was de manier ván aanvallen. Campenaerts had erover nagedacht. Heel erg goed over nagedacht. Hij wist dat hij op de klimmetjes in principe te kort zou komen op de wat explosievere mannen en daarom had hij iets bedacht: aanvallen in de afdalingen en dan z'n tijdrijderscapaciteiten uitspelen.

Om in de afdalingen aan te kunnen vallen startte hij met een voorblad ter grootte van het reuzenrad dat altijd op de dorpskermis in Hoboken, de geboorteplaats van Campenaerts, staat. Op de 58 stampte hij afdaling na afdaling weg. Het is dat er met Mathieu van der Poel een hele sterke man in koers was; anders had het plan van de Belg maar zo kunnen slagen.

Dat plan had hij al zeer lang voorbereid. Hij had van Dwars Door Vlaanderen echt een doel gemaakt. Van der Poel vertelde na afloop al dat hij wist van het voorbladplan toen hij Campenaerts op trainingskamp in Spanje trof. De Belg beschikt over zelfkennis en weet dat hij voor de Ronde van Vlaanderen iets tekort komt en focuste daarom op deze koers.

Die zelfkennis en het voorbladplan tonen aan dat Campenaerts als geen ander met z'n sport bezig is en daarbij ook – vergeef me de verschrikkelijke term – outside the box wil denken. Dat bewees hij eerder al met z'n aanval op het werelduurrecord en sowieso z'n maniakale en vernieuwende aanpak van het tijdrijden.

Campenaerts komt door z'n voorkomen en z'n humoristische inslag misschien een beetje over als een cultrenner, maar wat mij betreft is hij veel meer dan dat. Hij is hét voorbeeld van een renner die door goed over z'n vak na te denken het maximale eruit haalt. Wielrennen is al een tijdje veel meer dan alleen maar hard trappen, en Victor Campenaerts beseft dat als geen ander.

Beeld: Cor Vos