Jasper Philipsen slaakte een kreet van verlichting toen hij over de streep in Calais. Hij won – in zijn beleving – de sprint van het peloton. Bleek dat hij Wervelende Wout had gemist bij zijn rush op Cap Blanc Nez.

Jasper Philipsen: “Ik wist van niets toen ik naar de aankomst sprintte. Ik dacht echt dat ik voor de winst ging, tot ik vijf meter na de finish zag dat er een gele man stond te juichen. Het geeft aan hoe straf Wout zijn nummer is. Ik dacht dat het echt onmogelijk was dat er iemand weg kon rijden en blijven vanaf Cap Blanc Nez. Wout doet het toch. Het is werkelijk niet te geloven.”

Of er dan geen radiocommunicatie was tijdens die pittige finale? Philipsen: “Neen, de radio werkte ‘half zijn gat’ (niet dus, red.) en ik wist niet wat er vooraan gebeurde. Nochtans reed ik mooi de helling op, en toch zag ik hem niet vertrekken. Dat moet dus ongelooflijk rap geweest zijn. Ook andere jongens uit het peloton dachten dat de overwinning nog op het spel stond.  Tja, nu ben ik uiteraard ontgoocheld en vooral beschaamd over mijn zegegebaar. Er zal nog een tijdje mee gelachen worden, maar ik voel me nog altijd goed.”