Tour | Waaiers? Alles wat je moet weten over etappe 19: Castelnau-Cahors

Parkoers

In theorie zou de rit tussen Castelnau en Cahors in een sprint kunnen eindigen, maar er is een pijnpunt. En twee: de laatste jaren leert dat in deze etappe vaak een omvangrijke vluchtersgroep alle ruimte krijgt. Een groep met hardrijders die zich ook vaak in de voorjaarsklassiekers laten zien? Want helemaal vlak is het ook niet.

Te beginnen na zo’n 65 kilometer. Met de Côte de Saint-Créac (3,9 kilometer aan 3,7 procent) als orgelpunt. Waarschijnlijk niet zwaar genoeg om het de sprinters lastig te maken, maar in de laatste vijftig kilometer liggen zwaardere obstakels met de Côte de Lauzerte (2,2 kilometer aan 5 procent) en de Côte de Saint-Daunès (1,6 kilometer aan 5,9 procent).

We verwachten een tactisch steekspel in de negentiende etappe. Overigens loopt de slotkilometer in Cahors ook nog licht omhoog. Eén keer eerder kwam de Tour de France aan in Cahors. Dat was in 1994. De etappe werd dat jaar gewonnen door de Franse favoriet Durand.

Waaiers?

Als we de tweet van gisteren van waaiergoeroe Thijs Zonneveld mogen geloven, dan kunnen alle tactische steekspellen de koelkast in, want hij denkt dat het er dan eindelijk wel eens van zou kunnen gaan komen deze Tour: WAAIERS!

P.S. Morgen kans op waaiers. (Ik hoop dat deze Tour nooit ophoudt.)

— Thijs Zonneveld (@thijszonneveld) July 21, 2022

Profiel

Tijd & TV

Je volgt de Tour op Eurosport, Sporza of de NOS. De finish wordt vandaag volgens het snelste tijdschema om 17.16 uur verwacht. Volgens het traagste tijdschema zijn de renners om 17.39 uur binnen.

Wielerhistorie

De laatste keer dat de Tour de France Cahors aandeed, was vijftien jaar geleden. De achttiende rit van 2007 werd gewonnen door Sandy Casar. De Fransman bleef vanuit de vroege vlucht mede-aanvallers Axel Merckx, Laurent Lefevere en Michael Boogerd voor.

Dat is echter niet waardoor Cahors bekend is komen te staan, want er is misschien een reden dat de Tour de France de voorbije jaren niet is teruggekeerd naar Cahors. Aan de laatste keer in Cahors heeft de grootste koers ter wereld niet al te goede herinneringen.

De Rabobank-ploeg verbleef in een hotel in Cahors toen de Franse politie een inval deed bij de ploeg. Het verhaal is bekend: Michael Rasmussen werd in het bezit van de gele trui uit de Tour de France gehaald. De Deen had gelogen over zijn verblijfplaats voorafgaand aan de Tour de France.

Eén wielrenner kwam ter wereld in Cahors, maar ook aan die renner wordt de wielersport niet graag herinnerd. Laurent Roux zat namelijk tot over zijn oren in het dopingcircuit. Roux gold als groot talent in zijn jongere jaren, nadat hij toonaangevende rondes als de Ronde van de Isard en de Tour de l’Avenir wist te winnen.

Roux won in 1998 bovendien een rit in de Giro d’Italia en drie jaar later eentje in de Dauphiné. In 1997 was hij vierde in de Amstel Gold Race, maar Roux kreeg in 1999 ook een schorsing aan zijn broek na het gebruik van amfetamine. In 2006 bekende hij ook doping te hebben verkocht aan andere renners. Hopelijk kunnen we Cahors na de editie van dit jaar op een andere manier herinneren.

Trivia

Startplaats Castelnau-Magnoac ligt op een heuvel en op een van de heuvels rondom de stad is een monument en museum voor het Corps France Pommiès. Dit corps heeft na de Tweede Wereldoorlog een mythische status gekregen.

In 1942 was Nazi-Duitsland het zuidwesten van Frankrijk binnengevallen en als reactie daarop zette commandant André Pommiès kleine groepen strijders op die later zouden uitgroeien tot een leger van meer dan 12.000 vrijwilligers. Ze gingen de strijd aan met de bezetter door hinderlagen te maken, guerrilla-aanvallen uit te voeren en de vijand te saboteren.

Daarmee speelden ze een belangrijke rol in de bevrijding van dit gedeelte van Frankrijk en later – als groter leger stootten ze zelfs door richting Duitsland. Het Corps France Pommiès rukte na de bevrijding in 1944 vanaf Toulouse op tot aan Stuttgart en vervolgens wist het zelfs de hoofdstad

Berlijn te bereiken. Castelnau-Magnoac is een belangrijke stad voor deze verzetsbeweging dankzij een luitenant. Op het hoogste punt van de stad staat het monument voor het corps.

In 2014 verscheen een boek over dit corps van de hand van de zoon van commandant Pommiès. De auteur gaf zijn baan als docent op om het verhaal van het Corps Franc Pommiès nog eens te vertellen.