Column | De grootste wieleruitdaging van m'n leven: de Mount Everest beklimmen in Zwitserland

Help! Wat bezielde me in vredesnaam een paar maanden geleden toen ik onder m'n veilige en behaaglijke kleedje op de bank wat lag te googelen op nieuwe wieleruitdagingen voor deze zomer? Een ultrafondo, was ik helemaal gek geworden?!

Alsof een gran fondo nog niet fondo genoeg is, liet ik mijn oog namelijk vallen op de ultrafondo-afstand van de Tour des Stations in en rond (in een vrij grote diameter, zoals je begrijpt..) de Zwitserse wintersportplaats Verbier. De harde cijfers: 11 klimmen, 8848 hoogtemeters en 242 kilometer (plus 10 geneutraliseerde).

Oeps. Maar goed, in de winter onder m'n kleedje een vent, in de zomer in een Zwitsers hotel een vent. Het gaat gebeuren.

Een beetje bevreesd ben ik wel. Ik heb me te pletter gefietst - nog net niet Annemiek van Vleuten-style, maar de Strava-teller staat op 15.000 kilometer. Probleempje: dat speelde zich voornamelijk af in het vlakke Nederland. De Mount Everest aan hoogtemeters, dat is wel even andere koek.

Een rit van zeven uur was mijn langste dag op de fiets. Dat ging op zich prima. Maar dit avontuur gaat langer duren. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Daarom heb ik besloten om het anders te benaderen.

Omdenken

Hoera! Ik mag zaterdag minstens 12 uur achter elkaar - waarschijnlijk nog wel langer, joepie! op de fiets zitten. Wat een feest. Een half etmaal lang zie ik alleen maar bergen om me heen. Wat wil een mens nog meer? In de sauna zitten? Is ook voor gezorgd door moeder natuur, want het belooft lekker warm te worden!

12 uur lang mag ik zaterdag aan één stuk door suiker eten. Sint Maarten maar dan zonder dat ik er een liedje voor hoef te zingen. Of een lampion voor in elkaar hoef te knutselen. Ik hoef alleen maar te trappen, lekker toch? Ondertussen kan ik vast zien of de Zwitserse koeien ook staarten hebben.

Behalve dan in het begin, want de start is om 4.00 's ochtends en dan is het donker. Ook hartstikke leuk natuurlijk. Zo in één keer vanuit de club in Verbier de fiets op! Even lekker ontnuchteren in die afdaling na de eerste klim in het donker. En dan mag ik daarna nog een uurtje of 11 door. Of langer, ik heb geen idee..

Na zaterdag heb ik dat wel. Als ik weer kan typen horen jullie van me hoe het was. Vast niet zo leuk als ik verwacht.