Tom Boonen vond de Tour maar niks: 'Kakkerlakken kropen over de vloer'

Tom Boonen is inmiddels alweer vijf jaar geen profwielrenner meer. De 41-jarige Kempenaar nam in april 2017 afscheid met een dertiende plek in zijn geliefde Parijs-Roubaix, de koers die hij maar liefst vier keer won in zijn imposante carrière.

Kakkerlakken

Aan de helleklassieker bewaart Boonen veel betere herinneringen dan aan de Tour de France, zo vertelt hij in een uitgebreid interview met de Vlaamse krant Het Nieuwsblad. Daarin was hij ook succesvol met zes ritzeges en een groene trui (2007), maar toch vond hij het eigenlijk maar niks.

"Het is een te groot, lelijk beest. Als er in die periode in de kleine dorpen ineens heel die karavaan neerstreek, dan zaten wij soms in hotels waar de kakkerlakken over de vloer kropen en er rattenvergif in onze slaapkamers stond."

Platgekookte boontjes

Ook het eten was vaak niet je van het. "We kregen vaak echt bucht te eten: pasta die bijna tot pulp uit elkaar gevallen was, platgekookte boontjes, na een paar dagen ligt je maag volledig in de knoop. Dat was verre van all sunshine and rainbows. In 2012 had ik erop aangedrongen om een eigen kok mee te nemen."

Boonen ziet dat het tegenwoordig de standaard is. "Voeding is zo belangrijk. Tegenwoordig hebben al die ploegen hun eigen foodtrucks mee en wordt er soms voor de renners per persoon een bepaald type brood gebakken. Wat dat betreft is er de afgelopen jaren heel veel veranderd."

Dood in de ogen gekeken

De Tour de France was niet z'n lievelingskoers dus, maar de slechtste herinneringen bewaart hij aan de Abu Dhabi Tour van 2015. In de zandbak kwam hij zwaar ten val in de tweede etappe van de koers die toen in het najaar op het programma stond.

"Ik zou er helemaal niet naartoe gaan maar omdat ik zo’n goed najaar had gehad, zag ik het nog wel zitten om de ronde van Abu Dhabi erbij te pakken. Ik herinner me niks van die dag, maar ik hoorde later van Theo Bos dat hij over een stuk betonijzer was gereden en ten val kwam."

"Ik probeerde hem te ontwijken maar zijn stuur raakte in mijn voorwiel, waardoor ik van mijn fiets geslagen ben. De zijkant van mijn gezicht heeft de klap opgevangen. Ik had een breuk van 15 cm in mijn schedel, ik lag roerloos op de grond in een plas bloed."

"Mijn Poolse ploegmaat boog zich huilend over mij, hij dacht dat ik dood was. Ook voor Lore en mijn ouders was het vreselijk om te zien. Gelukkig hebben ze hen snel opgebeld om te zeggen dat ik bij bewustzijn was. Ik heb echt de dood in de ogen gekeken."

"Dankzij de breuk kon de druk in mijn hersenen zich niet opbouwen, dat is mijn geluk geweest. Ik heb nog altijd 60 procent gehoorschade aan mijn linkeroor en hoor voortdurend een zoemtoon. Daardoor word ik gek van geroezemoes."