Primoz Roglic over omgaan met tegenslagen: 'Iedere dag in mijn notitieboekje heeft een nieuwe pagina en zo is het ook in de wielersport'

Primoz Roglic kende een moeilijke winter. Hij onderging een gecompliceerde operatie aan zijn schouder, maar ondanks de moeilijke opbouw won hij in het voorjaar de Tirreno-Adriatico en Ronde van Catalonië. Ook in de Giro d'Italia liep het niet geweldig. Hij kwam meerdere keren ten val en had last van zijn lichaam, maar op de voorlaatste dag draaide hij de verhoudingen volledig om en nam hij de roze trui over van Geraint Thomas.

Het is niet de eerste keer in zijn loopbaan dat Roglic laat zien over enorme veerkracht te beschikken. Hoe doet hij dat? In de Tour de France-special van vorig jaar legde Roglic uit dat een notitieboekje hem daar bij helpt.

Je schrijft alles wat je meemaakt op in een notitieboekje om daar beter van te worden, toch? Lees je soms terug wat je in bijvoorbeeld 2016 schreef?

“Ja, dat klopt. Misschien zou het slim zijn, maar ik lees het niet terug. Voorlopig ben ik gefocust op de koers en we zien later wel wat ik met die notities doe. Mijn vrouw kan goed schrijven, dus misschien dat ik er iets mee ga doen. Waarom ik dat doe? Omdat het me geleerd is om te doen toen ik schansspringer was en ik ben er eigenlijk nooit mee gestopt. Je schrijft gewoon op waaraan je de desbetreffende dag denkt.”

Helpt het je ook om alles te verwerken en om de bladzijde te kunnen omslaan bij bepaalde gebeurtenissen?

“Ja, dat denk ik wel. Iedere dag in mijn notitieboekje heeft een nieuwe pagina en zo is het ook in de wielersport. Iedere dag is een nieuwe uitdaging. Wat gisteren is gebeurd, is het verleden. Als je er op die manier naar kijkt, helpt het om in het moment te zijn en om je te focussen op de juiste dingen. Zeer zeker ook in een grote ronde, want je kunt twintig goede dagen achter de rug hebben, maar dag 21 kan alsnog beslissend zijn.”

Geloof je erin dat je races wint met je hoofd?

“Zeker weten. Net zoveel als je races wint met je lichaam. Je hoofd zegt wanneer je door blijft trappen of wanneer je stopt. Dat heb ik zeker moeten leren, want het is een hele andere sport dan schansspringen, hè. Ik zeg niet dat dat makkelijk is, maar het heeft weer hele andere eisen dan wielrennen. Fysiek gezien is wielrennen heel zwaar. Je verbrandt vijfduizend of meer calorieën per dag en dat vergt gewoon veel energie en inspanning. Om zo te moeten lijden was iets totaal nieuws voor me. Maar je wordt er beter in door het te doen. Dat is immers wat trainen inhoudt.”