Dat deed de Limburger in gesprek met de NOS en het ging onder meer over de stap naar Team Jumbo-Visma in 2020. “Achteraf kun je misschien zeggen dat het voor mij op dat moment niet de match made in heaven was. Dat mogen we ook wel zo zeggen. Er zijn 101 redenen voor, maar vooral dat ik door blessures en gedoe net het niveau niet haalde.”

Dat werkte door bij Dumoulin. “Dat begon aan mezelf te knagen en als het maar lang genoeg aan jezelf knaagt, dan gaat het ook vanzelf knagen aan de mensen om je heen. Over het algemeen waren het jaren van twijfel. Daar ligt dat wel aan ten grondslag.”

Hij veranderde mede daardoor ook als persoon. “Ik vond het niet meer het allerbelangrijkste van de wereld om een bepaalde wedstrijd te winnen of mijn ultieme geluk zat niet meer in het winnen van het WK of van de Giro. Ik had het geweldig gevonden mocht het nog lukken, maar het was niet meer mijn ultieme geluk. Ik vond het moeilijk om op die manier topsport te doen.”

Met een grote lach doet Dumoulin zijn verhaal. “Ik ben blijer en gelukkiger met de persoon die ik nu ben, maar die persoon merkt wel aan zichzelf dat de topsportwereld daardoor lastig is geworden. En dat die persoon daar ook veel vrede mee heeft, want laten we dat niet vergeten.”

Dumoulin waakt ervoor om de laatste jaren van zijn loopbaan niet zijn algehele gevoel te laten overheersen. “Het is net of ik gedwongen ben omdat het niet meer ging, maar ik vind het zelf gewoon mooi geweest. Ik ben als persoon veranderd en heb veel zin om andere dingen te gaan doen. Ik wil anders in het leven staan dan de voorbije tien jaar en daar ben ik blij en gelukkig mee.”