Eenkhoorn leek nog voor het zilver te gaan in de slotkilometer, maar hij had niet meer de benen. “Echt balen van de afloop. Ik wist dat ik de minste was op het klimmetje. Ik moest hopen dat ik eraan kon blijven, maar helaas was ik net niet goed genoeg om te volgen. In de laatste kilometer kwam ik nog terug. Als ik doorrijd, rijd ik een uitslag maar op 150 meter komt iedereen er nog overheen”, vertelde hij tegen de NOS.
Toch was het goed voor zijn zelfvertrouwen, vertelt hij. Zeker na het voorval met Mathieu van der Poel eerder in de koers. “We missen onze kopman en het is een rare koers. Eigenlijk had iemand nog mee moeten zitten in die grote groep. Het is gewoon balen. Evenepoel? Ik wist dat ik hem niet zou kunnen volgen en het leek me sterk dat iemand dat zou kunnen. Ik zei op drie ronde van het einde al ‘gefeliciteerd’. Mijn plan was om te anticiperen.”
Vervolgens ging het uiteraard nog over Van der Poel. “Het is heel bizar. We hebben een mooie groep, veel gelachen en nemen elkaar soms in de zeik. En hij zegt dat vijf minuten voor de start. Ik dacht dat hij ons in de zeik nam. Ik wil er niet te veel over zeggen, want voor de rest weet ik ook niet precies wat er is gebeurd. Hopelijk loopt het goed af.”
De renner van Team Jumbo-Visma heeft zelf niets gemerkt van het geluid op de gangen, omdat Van der Poel op een andere verdieping lag. “Ik denk dat het een noodlottig ongeval is en dat we de schuld ook niet bij hem kunnen leggen. Het is een klote situatie en hopelijk loopt het met een sisser af.”