Column | Dat het niet regent, wil nog niet zeggen dat het droog is

Johan Cruijff was ooit te gast in de Tour de France. Hij zat bij Erik Breukink in de ploegleidersauto toen er in 2009 een Touretappe finishte in Barcelona en zei tegen Breukink dat hij en het hele Tourcircus verkeerd reden. Dit was niet de beste manier om op je racefiets door Barcelona te rijden volgens nummer 14.

Of JC zelf ook een racefiets had, weet ik niet (ik weet wel dat hij de etappewinnaar van die dag, Hushovd, de naam Heshold gaf). Maar als hij er eentje had en er dan ook nog eens over de Nederlandse wegen en fietspaden mee reed, dan weet ik wel bijna zeker dat hij tot de volgende uitspraak was gekomen: 'Dat het niet regent, wil nog niet zeggen dat het droog is.'

De oktoberhitte van 2022

Nu hij helaas niet meer onder ons is, heb ik die wijsheid maar voor 'm bedacht. Deze Cruijffiaanse openbaring kwam tot me toen ik recentelijk in de befaamde oktoberhitte van 2022 over het asfalt raasde. De oktoberhitte van 2022 - jullie weten het vast nog wel - zorgde ervoor dat er, sinds de metingen op Strava begonnen, in oktober nog nooit zoveel ritten werden geüpload met de term 'kort-kort' erin.

Jazeker, we konden eind oktober de dunne wielerarmpjes en machtige bovenbenen nog even lekker bijkleuren. Dat klinkt allemaal fantastisch - wellicht op de toch wat verontrustende trend dat zulke warme oktoberdagen al bijna normaal zijn na.

Maar ook buiten de onheilspellende klimaatverandering was er nog wat loos. Ik wil het niet direct vergelijken met de ernst van de opwarming van de aarde, maar het deed me tijdens zo'n kort-kort-ritje toch even hartgrondig vloeken.

Vloeken à la Kapitein Haddock

Op de een of andere manier (het zal iets met de luchtvochtigheid te maken hebben gehad) was namelijk het weer dan wel fantastisch, maar dat gold niet voor het wegoppervlak. Dat was nat, zeker de passages door boomrijke gebieden, alwaar de alom gevreesde bladerpap er nog een schepje bovenop deed.

Al snel concludeerde ik dat het na afloop van deze welhaast zomerse rit toch poetsen geblazen zou worden. Die had ik even niet aan zien komen. En het stemde me dus allesbehalve vrolijk, want het mooiste aan zomerse ritten vind ik nu juist dat je je fiets daarna kunt behandelen zoals André Hazes junior z'n vriendinnen: gewoon aan de kant zetten en niet meer naar omkijken.

Na de Haddockiaanse scheldpartij vanwege het onverwachte poetsmoment dat me bij thuiskomst te wachten stond, kwam vervolgens die Cruijffiaanse openbaring tot me. Dat het niet regent, wil nog niet zeggen dat het droog is. Hou 'm in het achterhoofd als je ergens in herfst of lente denkt 'potverdomme, wat een lekker fietsweertje!' en er blijft je een scheldpartij bespaard - helaas geen poetsbeurt.