In 2020 verraste Alvarado door als 21-jarige de wereldtitel te veroveren bij de elite. Ook het volgende seizoen stapelde ze de overwinningen op. Maar daarna liep het grondig mis.

Bij aanvang van het vorige veldritseizoen kreeg Alvarado last van onverklaarbare vermoeidheidsverschijnselen. Ze voelde pijn in de benen, herstelde moeilijk, het ging gewoon niet. Na een bloedonderzoek bleek ze het cytomegalovirus te pakken te hebben. Wat volgde was een seizoen vol miserie en geen enkele overwinning.

In een gesprek met AD spreekt ze over het dieptepunt van haar leven: “Op een bepaald moment zat ik zelfs in een soort depressie. De dagen dat ik thuis bij mijn vriend heb zitten huilen, kun je niet op de vingers van twee handen tellen.”

Na afloop van het seizoen besliste ze om haar fiets een maand aan de kant te zetten. Een gescheurde pees in de pols én een coronabesmetting maakten die rustperiode nog langer.

Met een zilveren medaille op het EK en winst in Niel lijkt ze nu langzaam terug haar beste vorm terug te krijgen. Verder is ze hoopvol over de toekomst: “februari, met het WK in Hoogerheide, is nog ver. Ik wil er nog altijd zoveel mogelijk uit halen. Dat ik tien truien in mijn kast heb hangen, dat ik alles heb gewonnen, jaren achter elkaar. Dat is nog steeds het doel.”