Iljo Keisse nam de afgelopen Zesdaagse van Gent afscheid van het wielrennen. De 39-jarige Belg kreeg in thuisstad Gent een indrukwekkend afscheid voorgeschoteld. Een mooi einde aan een mooie carrière, waarin hij op de weg vooral in dienst reed, maar op de baan veel persoonlijk succes kende.

Maar het was zeker niet allemaal rozengeur en maneschijn voor Keisse in zijn lange carrière. In een afscheidsinterview bij de Vlaamse talkshow De Tafel van Vier op de commerciële zender Play4 blikte hij terug aan tafel bij presentator Gert Verhulst.

Keisse verloor met Wouter Weylandt en Dimitri De Fauw twee wielervrienden gedurende zijn loopbaan en ook op de baan zag hij de Spanjaard Isaac Galvez omkomen. Dat maakte uiteraard diepe indruk.

“Ik heb een lange carrière gehad waarin er veel zaken zijn gebeurd die je normaal gesproken niet tegenkomt op jonge leeftijd en ze waren ook allemaal aan het wielrennen gerelateerd. De dood van Wouter en Dimi heb ik nooit echt verwerkt. Ik ben gewoon altijd door blijven gaan. Blijven trainen, blijven koersen. Dat was mijn uitlaatklep.”

Hele leven meedragen

Die uitlaatklep had dus wel een keerzijde. “Ja, want tegelijkertijd blijf je actief in datzelfde wereldje waarin je vrienden verliest. Je komt tot het besef: ik doe een een sport waarbij je je leven kunt verliezen.”

Niet alleen op de weg maakte Keisse dat mee. “Ook op de piste, in de zesdaagse, met de dood van Isaac Galvez (Spanjaard die in 2006 om het leven kwam in Gent, red.). Ik heb hem zien sterven, in dezelfde sport die ik deed, in diezelfde Kuip. Dat is iets wat je de rest van je leven meedraagt.”

Keisse reed niet rond met die last op z’n schouders. “Op de een of andere manier had ik nooit het gevoel dat het gevaarlijk was. Op de weg had ik dat veel meer dan op de piste. Daar gebeurde wel ’s een valpartij, maar dat bleef meestal beperkt tot wat schaafwonden, of soms een breuk. Maar als het noodlot toeslaat…”