Vorig seizoen stond hij nog te huilen op Champs-Elysées na een zesde top 3-notering met daarbij geen enkele ritzege. Dit seizoen was het eindelijk raak in de Tour. Met in totaal negen overwinningen mag hij spreken van een geslaagd seizoen. Philipsen is echter streng voor zichzelf en denkt daar anders over.

“Ik had twee doelen dit seizoen”, vertelt hij aan Rouleur. “Een ritzege pakken in de Tour en minstens tien overwinningen behalen. Uiteindelijk werden dat er negen, niet echt wat ik voor ogen had dus.”

“Volgend seizoen wil ik vaker winnen. De Tour blijft het hoofddoel, maar ik wil me ook eens testen in de iets vlakkere voorjaarsklassiekers zoals Milaan San Remo en Gent-Wevelgem. De Ronde van Vlaanderen is nu wellicht nog te hoog gegrepen, maar we zullen zien hoe mijn vorm is in februari.”

En een berg kan Philipsen wel over. Dat bewees hij in de Tour door naar het einde toe twee keer te zegevieren, waar bij andere sprinters de vermoeidheid van het hooggebergte begon door te wegen. “In de pure sprint is Fabio Jakobsen misschien wel sterker, maar ik had op het einde meer frisheid, ik kon goed omgaan met de vermoeidheid. Dat is misschien wel een sterke van mij.”