In het profwereldje zijn gezegdes die luiden: ‘Je bent pas een wielrenner als je je sleutelbeen hebt gebroken’ en ‘Je bent pas een wielrenner als je de Tour hebt uitgereden’ (in dat gezegde zou Mathieu van der Poel geen wielrenner zijn, dus we moeten het ook niet al te serieus nemen..)

Voor ons simpele krabbelaars zonder profaspiraties is er een ander gezegde: ‘Je bent pas een wielrenner als je de fall of shame aan den lijve hebt ondervonden’.

Een van de zaken die wielrennen van fietsen onderscheidt is namelijk dat wielrenners echt één worden met hun fiets dankzij de klikpedalen. Maar als je net begint, vergeet je in alle fietshectiek nog wel ’s dat je dus één bent met je fiets. Het gevolg: bijna stilstaan en dan als een dominosteen met fiets en al omvallen.

Onze redacteur schreef al eens een column over zijn fall of shame en iemand op Instagram postte beelden van het pijnlijke moment dat je ongetwijfeld doet terugdenken aan je eigen fall of shame – of veel leuker: aan de fall of shame van een van je fietsvrienden/vriendinnen..

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Cycling support (@cyclingsupport)

De profs hebben dit euvel al ver achter zich gelaten en maken zich zo langzamerhand op voor de échte start van het wegseizoen: het Vlaamse openingsweekend met Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne (25 en 26 februari). Een week later staat de Strade Bianche op het programma. Tot die tijd zijn er nog onder andere de Ronde van de Algarve, de Ruta del Sol en de UAE Tour.