Jan Bakelants, die uiteindelijk als veertiende eindigde in de loodzware Amerikaanse gravelkoers Unbound, sprak humorvol van ‘een cursus pottenbakken‘. Unbound is sowieso al loodzwaar met z’n 330 kilometers over dirt roads in de Amerikaanse staat Kansas.
Maar door regenval waren sommige roads wel heel erg dirt. Al in het begin, na zo’n twintig kilometer, kregen de deelnemers met een lange strook modder te maken, door de Amerikanen gedoopt tot peanut butter mud, pindaakaasmodder dus.
Je kunt je er waarschijnlijk al wel een voorstelling van maken: plakkerige troep. En plakkerige troep plakt bij zo’n koers vast aan juist dat ding waar je nog 300 kilometer verder mee moet: je fiets.
Sommige deelnemers hadden een spateltje mee om de ergste modder mee te verwijderen zodat je weer een beetje kon fietsen. Voor de Chileen Andres Tagle zat dat er niet in. Hij schreef op Instagram dat z’n derailleur het begaf in het moddergeweld. Zo zag z’n fiets eruit (swipe voor alle foto’s).
Dit bericht op Instagram bekijken
Ten Dams gefixte voorband
Laurens ten Dam, die voor de tweede keer op rij vierde werd, overleefde de modderstrook – al moest hij na dat stuk wel achtervolgen. Zijn fiets zag er uiteraard ook modderig uit na afloop, maar er was ook nog iets anders.. Ten Dam reed namelijk na negentig kilometer ook nog zijn voorband stuk.
Er zat een gat van een centimeter in de tubeless-band. Dat kun je oplossen met een plug, maar zo’n groot gat is wel een uitdaging. “Twee pluggen erin en dan met een CO2-patroon bijpompen. De sealing proberen wat naar onder te krijgen en ik kon weer door.” In beeld ziet dat er zo uit (swipe naar foto 2).
Dit bericht op Instagram bekijken
De race werd gewonnen door de Amerikaan Keegan Swenson. De gravelspecialist bleef Petr Vakoc en Lachlan Morton voor, die je kunt kennen als oud-renners in de WorldTour. Vakoc reed in 2021 nog in de ploeg van Mathieu van der Poel en Morton reed op de weg lange tijd bij EF Education – die sponsoren hem nog steed.