In gesprek met Het Nieuwsblad vertelt hij dat het 99 procent zeker is dat het zijn laatste jaar is. “Maar als ik écht voel dat het nog niet volledig op is en ik kom opnieuw op een beter niveau terecht, dan… Al zag het geen contract van twee jaar meer zijn. Je voelt ook zelf aan je lichaam dat het niet meer betert. Integendeel. Ik kan het nu nog, maar ik weet niet of ik het erna nog ga kunnen.”

Wat na 2024 weet De Gendt nog niet precies, al wil hij blijven fietsen. “Uitbollen. Ik stop op professioneel niveau, maar het kan even goed zijn dat ik op continentaal niveau nog voortdoe. Ik wil nog veel blijven fietsen. Samen met een van mijn beste maten, Willem Wauters, willen we offroad veel evenementen meepakken. Zoals de Cape Epic in het mountainbiken, of gravelraces in Amerika. Ik zou ook graag nog koersen in Azië. Taiwan, Thailand, Indonesië, Zuid-Korea… Puur voor het plezier. Voor een broek en een trui.”

Azië

Een veertigtal koersdagen per jaar, praat De Gendt over. “Er zijn daar genoeg continentale ploegen die al eens een Europese renner willen contracteren voor enkele rittenkoersen in dat werelddeel. In Langkawi in Maleisië zag ik dat die kleine Aziatische continentale ploegen goed georganiseerd zijn. Raymond Kreder, een ex-ploegmaat van mij, rijdt voor het Japanse Team Ukiyo. De helft van het jaar laten ze hem met gerust. Af en toe komt hij dan nog eens over voor de Ronde van Japan, Thailand, Taiwan. Dat is een ervaring die ook ik wil opdoen. Het verbreedt je horizon.”

Na het fietsen weet De Gendt het nog niet. “Het is één groot vraagteken. Ik hoop op jobaanbiedingen. Komen die er niet, dan zal ik zelf iets moeten zoeken. En me desnoods bijscholen. Ik heb alleen maar een bepaalde expertise in het wielrennen. Al kan het goed zijn dat over zes jaar alles wat ik weet en zeg over de koers niet meer relevant is. Koersen verandert fel. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat de grote mannen zich koest hielden tot de laatste twintig kilometer.”