Annemiek van Vleuten: 'Er werd gewoon veel te weinig getraind in het buitenland'

In de Wieler Revue die nu in de schappen ligt, hielden we een groot afscheidsinterview met niemand minder dan Annemiek van Vleuten. Hieronder lees je daar alvast een passage uit - het hele magazine, met o.a. ook een interview met Jonas Vingegaard is hierrrrrrrrr te bestellen.

Heb jij het vrouwenwielrennen geprofessionaliseerd?

“Ik heb natuurlijk die hoogtestages in het vrouwenwielrennen geïntroduceerd en dat heeft andere rensters aangemoedigd om het ook zo aan te pakken. Ik wist gewoon dat als ik terug kwam van die berg (de Teide, red) dan reed ik altijd als een raket. Ook ben ik veel langer gaan trainen dan destijds de norm was. Onze koersen duurden zo’n drie uur lang en dus was de gedachte dat

je maar vier uur hoefde te trainen om goed te zijn. Louis heeft die mindset bij mij omgedraaid. Ik moest mijn wedstrijden op fitheid winnen en dus is mijn trainingsvolume enorm opgeschroefd. Dat zie je andere rensters ook wel doen. Maar niet iedereen is hetzelfde natuurlijk. Marianne Vos traint bijvoorbeeld veel minder dan ik en heeft ook heel veel gewonnen. Het idee dat vrouwen niet zoveel trainingsbelasting aan zouden kunnen is wel echt achterhaald.”

Werden de vrouwen te veel met fluwelen handschoentjes aangepakt?

“Dat zeg je precies goed. Het viel in Nederland nog wel mee, maar in andere landen was dat echt wel aan de hand. Toen ik begon bij Movistar werd er gewoon maar drie uur getraind. Toen dacht ik echt: ‘hier ga je toch niet voor op trainingskamp?’ Bij de Nederlandse ploegen werd er toen al wel meer getraind. Toen snapte ik ook goed waarom wij als Nederlandse rensters het peloton domineerden. Er werd gewoon veel te weinig getraind in het buitenland.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Het niveau is de laatste jaren dan ook gigantisch omhoog gegaan.

“Maar dat is niet op mijn conto te schrijven hoor. Er is inmiddels meer geld dan 10 jaar geleden en ploegen kunnen het zich veroorloven om op hoogtestage te gaan. Rensters krijgen meer betaald een kunnen zich nu fulltime op het fietsen storten. Toen ik in 2008 begon was Nicole Cooke beroepsrenster, Marianne Vos natuurlijk, en de meiden van HTC zullen een minimumloon hebben gekregen, maar dat was het dan ook wel.”