43 graden, hallucineren en bijna flauwvallen: Laurens ten Dam doet relaas van 1000 km non-stop gravelen

Laurens ten Dam heeft een week geleden Transcordilleras op zijn naam geschreven. Dat is een loodzware, meerdaagse gravelwedstrijd van maar liefst 1000 kilometer en zo'n 23.000 hoogtemeters in Colombia.

De inmiddels 43-jarige Ten Dam, die in 2019 een punt achter zijn professionele wielercarrière zette is, koos voor de categorie waarbij de volledige afstand in één keer afgelegd moest worden. Hij zag nauwelijks zijn bed en bereikte na 73 uur de finish in een recordtijd.

Op de website Live Slow Ride Fast deed Ten Dam een relaas van zijn knotsgekke avontuur en hij had heel wat te vertellen. "De verzengende hitte was tegenstander nummer één. De temperatuur steeg tot 43 graden Celsius, waardoor de regio van Vélez tot Puerto Berrío in een kleine oven veranderde. Het was bijna onmogelijk om in de zon te fietsen."

Buitendouche

Na 480 kilometer moest Laurens zelfs meerdere keren in een rivier gaan liggen om zijn lichaamstemperatuur omlaag te krijgen. Hij gebruikte zelfs iemands buitendouche en rukte bijna de douchekop eraf, om dan te beseffen dat het water dat eruit kwam ook door de zon was opgewarmd.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Laurens ten Dam (@laurens_ten_dam)

Twintig kilometer verderop ging Ten Dam in een verlaten bar een broodnodig dutje doen. "Die oude bar zag eruit als een schuilplaats met slechts één koelkast erin en veel afval." Hij zal zelfs twee cowboys passeren. Na 560 kilometer ging Ten Dam 3 uur slapen.

Klein feestje

Na 780 kilometer bereikte Ten Dam het tweede controlepunt. Hij voelde zich opmerkelijk goed en ging daar zelfs een halfuurtje feesten. Tachtig kilometer verder vond hij een hotel om wat te slapen, maar dat werd een heel kort nachtje. Na amper 45 minuten schoot hij alweer wakker en zette hij zijn weg verder.

Toen Ten Dam op zijn bed zat, zag hij op zijn GPS dat zijn grote concurrent Robert Britton amper twee kilometer verder reed. Hij moest een keuze maken: nog twee uur slapen en hopen dat Britton hetzelfde gaat doen? Of accepteren dat hij al enkele dagen hard afziet, dus waarom niet nog wat extra afzien?

Ten Dam voelde zich 'oké' en koos voor de laatste optie. Diep in de nacht vertrok hij weer en kwam hij al snel Britton tegen. Die had het duidelijk moeilijk en had geen water meer. Ten Dam raadde hem aan om terug naar het hotel te keren voor wat water en brood, maar Britton gaf daar geen gehoor aan.

Hallucinaties

De laatste 130 kilometer waren een hel. Ten Dam ging tegen de grond en kreeg het ook mentaal moeilijk. Hij begon te hallucineren en zag bomen voor mensen aan. Toen hij woensdagochtend om 08.00 uur de finish in Santa Fe de Antioquia bereikte, was er amper een ziel te bespeuren.

"Een jonge vrouw was op een bankje aan het ontbijten. Geen gejuich, geen publiek, geen applaus. Met uitzondering van de drie mannen en vrouwen." Helemaal uitgeput legt hij zich op een bankje en daar bleef hij enkele uren zitten. "Toen ze me een biertje aanboden, viel ik na één slok bijna flauw."