Lance Armstrong leed na dopingbekentenis aan PTSS en volgde intensieve therapie

In een openhartig interview vertelt Lance Armstrong dat het na zijn dopingbekentenis niet goed met hem ging.

Cor Vos Archives

Op 17 januari 2013 deed Lance Armstrong het wielrennen op zijn grondvesten daveren. De Amerikaan bekende in een interview met Oprah Winfrey op Amerikaanse televisie dat hij zijn hele carrière verschillende dopingmiddelen had gebruikt.

Na die onverwachte bekentenis viel Armstrong van zijn voetstuk. Zijn zeven Tourzeges werden geschrapt, hij werd verbannen uit de wielersport en raakte verwikkeld in de ene na de andere rechtszaak. Zo schikte hij met de Amerikaanse overheid voor 5 miljoen euro omdat hij zich dopeerde in de periode waarin US Postal zijn ploeg sponsorde.

In de jaren die volgden ging het niet goed Armstrong. Hij vertelde in de podcast (The Great Unlearn) dat hij aan PTSS (posttraumatische stressstoornis) leed. Dat is een aandoening waarbij mensen die een erge of beangstigende gebeurtenis hebben meegemaakt, hier nog lange tijd mee kampen. Ze hebben nachtmerries, flashbacks of ontwikkelen een slaapstoornis.

Hero to zero

“In een vingerknip ging ik from hero to zero”, vertelt Armstrong. “Velen vonden dat grappig. En nog veel andere mensen vonden dat ik dat verdiende. Velen hadden gelijk. Persoonlijk vond ik het niet grappig, maar ik verdiende het zeker wel.”

"Er was een waslijst aan rechtszaken. Mijn inkomen ging van heel, heel hoog naar niks. Dan ontkom je niet aan PTSD."

“Wanneer mensen dat woord horen, denken ze meteen aan mannen die in de oorlog gevochten hebben en daar vrienden verloren zijn, de dood in de ogen gekeken hebben of mensen vermoord hebben. Maar het is niet exclusief voor soldaten. En het is zeker ook niet exclusief voor mij.”

Intensieve therapie

Armstrong ging hiervoor in behandeling. Hij volgde aanvankelijk een 'normale therapie', maar kwam tot de vaststelling dat hij een intensievere behandeling nodig had. Hij trok daarom naar een instelling in de Amerikaanse staat Tennessee voor een intensieve therapie die vijf dagen duurde.

"Ik was helemaal alleen, tien uur per dag. Als mijn vorige ervaringen met therapie als een pleister waren, voelde dit aan als een zware operatie", aldus Lance Armstrong.

Achtergrond
  • Foto Marketa Navratilova/ Cor Vos ©2003 Lance Armstrong solo