Column | Team dsm-firmenich PostNL is als nog bij je ouders wonen, en vaak besef je pas later hoe goed het er was

Begin dit jaar werd op trainingskamp van Team dsm-firmenich PostNL tegen me gezegd: 'Qua kennis over sprinten lopen we voorop in het peloton, maar wat betreft de kennis in de praktijk brengen niet.' Ik vond het een typische uitspraak voor iemand van de ploeg van Iwan Spekenbrink. Eigenlijk lachte ik er een beetje om.

Het was met een omweg zeggen dat de snelle mannen van 2023 niet volledig voldeden aan het bredere plaatje. De sprinters (Welsford en Dainese, red.) hadden niet het niveau om door te groeien naar de top. Er moest een nieuwe sprinter komen. Die kwam er met Fabio Jakobsen, die al had bewezen had dat hij kon winnen op het hoogste niveau.

De quote, die kwam van Rudi Kemna, zong tijdens de Giro d'Italia en Tour de France nogal eens door mijn hoofd. Het project-Jakobsen bracht voorlopig nog niet waarop voor het seizoen werd gehoopt. Eén ritzege in de Ronde van Turkije is voor iemand van zijn statuur niet genoeg.

Er was weliswaar de prachtige ritzege van Romain Bardet in de Tour de France, maar vanuit Nederlands oogpunt zijn de moeizame eerste maanden van Jakobsen leidend. Ze bepalen het beeld dat er is van Team dsm-firmenich PostNL. Een ploeg met ontelbare protocollen waar vroeg of laat iedereen het beu is. Een project dat niet lukt kan een mens cynisch maken.

Lachen

Er zit natuurlijk een kern van waarheid in, want er zijn genoeg voorbeelden. Marcel Kittel, Tom Dumoulin, John Degenbolb (die later weer terugkeerde), Warren Barguil (zie Degenkolb), Tiesj Benoot, Marc Hirschi, Lennard Kämna, Søren Kragh Andersen, Jai Hindley, Ilan Van Wilder, Andreas Leknessund, Thymen Arensman... Meerdere renners die net na hun doorbraak (al dan niet met problemen) vertrokken bij de ploeg.

Team dsm-firmenich PostNL is een beetje als bij je ouders wonen. Er wordt je veel voorgekauwd, er worden duidelijke regels gesteld en daardoor ervaar je al snel dat je te weinig eigen verantwoordelijkheid krijgt. Maar wat de Nederlandse ploeg ook keer op keer bewijst, is dat dat ouderlijk huis zo slecht nog niet is voor je ontwikkeling.

Neem alleen al de ploeg van dit jaar en ga na welke renners van onder de 25 jaar beter zijn gaan presteren bij de ploeg: Tobias Lund Andresen, check. Pavel Bittner, check. Matthew Dinham (vorig jaar zevende op het WK maar dit jaar geveld door blessureleed), check. Oscar Onley, check. Max Poole, check. Frank van den Broek, check. Casper van Uden, check. Kevin Vermaerke, check.

Het gebeurt voor veel Nederlandse wielerfans misschien onder de radar vanwege het tot nog toe mislukte seizoen van Jakobsen, maar het toont andermaal aan dat Team dsm-firmenich PostNL nog steeds een van de beste ploegen in het peloton is om je als renner te verbeteren. En ja, dan mag je lachen om zo'n opmerking van Kemna, maar lachen ze bij de ploeg uiteindelijk als laatste.