Marianne Vos kroont zich tot nieuwe wereldkampioene gravel: 'Ik vertrouwde eigenlijk niet op mijn sprint'
Marianne Vos is de nieuwe wereldkampioene gravel. In een sprint met twee versloeg ze Lotte Kopecky.
Al vroeg in de koers kwamen Kopecky en Vos op kop te liggen met Lorena Wiebes net achter het tweetal. De Nederlandse kon het gat echter niet overbruggen, waarna ze werd bijgehaald door een groepje met onder andere Puck Pieterse. Kopecky en Vos probeerden elkaar wel af te schudden onderweg, maar de twee gaven elkaar geen duimbreedte toe.
Vos had wellicht wel een voordeel, omdat ze met een speciaal systeem reed waarmee ze haar bandenspanning kon aanpassen. Een groot voordeel in de sprint als het daadwerkelijk zou werken. Op zo'n 1,6 kilometer van de meet viel Vos desondanks nog een keer aan, maar ze kreeg Kopecky er niet af.
Dus zou het uitdraaien op een sprint met twee, die Kopecky van kop af aan ging. De Belgische haalde het tempo er helemaal uit, waarna Vos op tweehonderd meter van de meet aanging. Ze bleek vinniger dan Kopecky, die Vos niet meer wist te achterhalen. Na Ferrand-Prévot en Niewiadoma is Vos de eerste Nederlandse die wereldkampioen gravel is. De derde plaats ging naar Wiebes.
Veertiende wereldtitel
Vos na afloop: "Het was geweldig om voorop te raken met Lotte. Je weet dat het hard gaat worden, want ik wist dat ze in goede vorm was. Het was niet ideaal omdat ze zo snel is. We reden eigenlijk best lang met een grote groep, maar op een moeilijker stuk reed Lotte een hoog tempo. Daarna waren we met vier, met ook Lorena en Soraya Paladin, maar uiteindelijk kwamen we met twee samen."
"In de slotfase ging ik nog aan, omdat ik eigenlijk niet vertrouwde op mijn sprint. Ik wist alleen ook dat het moeilijk was om een verschil te maken. Ik besloot dus ook snel te wachten. Het is mijn veertiende wereldtitel. Het is altijd iets speciaals, maar ik heb vandaag geen moment aan de vorige kampioenschappen gedacht."
"Lotte zat op kop in de sprint en toen we het bordje van tweehonderd meter passeerden, ging ik aan. Het was hopen dat ik de benen nog had. Gelukkig kon ik het nog volhouden."
- Cor Vos