Sanne Cant over de beginjaren in de vrouwencross: 'Ik verdiende amper 27 euro in een cross, dat reed je makkelijk op aan benzine'

De cross bij de vrouwen van nu is niet te vergelijken met de tijd toen Cant begon met veldrijden. In gesprek met Bahamontes kijkt ze terug op die begindagen toen er nog helemaal geen aandacht was voor de vrouwen in het veldrijden en dus ook financieel weinig te halen viel.

Cant was de eerste Belgische die een voet tussen de deur kreeg bij de wereldtop. "Ik had geen professionele veldrijdsters als voorbeeld, dus beschouwde ik de cross lang als een uit de hand gelopen hobby die ik combineerde met de middelbare school."

Dat veranderde toen ze als juniore in de Wereldbeker reed. "De klik kwam er op de Wereldbekerwedstrijd in Hofstade. Ik was nog junior, maar alle vrouwencategorieën reden toen nog samen."

"Plots reed ik even op kop, wat voor een Belgische in die tijd vrij uniek was. De toeschouwers stonden onze wedstrijd nog met hun rug naar het parkoers en hadden niks in de gaten, maar het enthousiasme van de speakers sloeg plots wel over op het publiek. Dat gaf zo'n grote kick dat ik dacht: dit wil ik blijven doen."

27 euro

In 2009 werd ze binnengehaald door de gebroeders Roodhooft. De rest is geschiedenis. Cant werd vijftien keer achter elkaar Belgisch kampioene in de cross, en pakte drie keer de regenboogtrui. Na het huidige cross-seizoen hangt ze haar fiets aan de wilgen. Hoe anders is de staat van de vrouwencross met 2009.

"Als ik een cross won, zelfs bij de elite, kreeg ik amper 27 euro. Dat reed je makkelijk op aan benzine. En een vrouwenross werd ook goed weggestoken in het programma."

Veel publiek was er dan ook nog niet. "Starten deden we al om half tien 's morgens, nog voor de nieuwelingen en alle andere mannencategorieën, vaak terwijl ze de spandoeken nog aan het hangen waren. De eindzege in de GvA-trofee leverde me slechts 2.500 euro op. Ik denk dat Sven Nys toen het tienvoud kreeg. Wij, vrouwen, crossten toen allemaal uit passie voor de sport."

"Ik denk niet dat Pieterse en Van Empel zich ook maar een beetje kunnen inbeelden in welke omstandigheden ik in mijn beginperiode moest crossen. Je zou dus kunnen zeggen dat ik te vroeg ben geboren."