Simon Yates geniet weer van wielrennen na koolhydraatrevolutie: 'Twee eieren als ontbijt en dan op pad, vijf of zes uur. Nu berg rijst als ontbijt'

Het wielrennen is de afgelopen jaren enorm veranderd door wetenschappelijke inzichten. Op het gebied van materiaal, maar ook (vooral) op het gebied van voeding. Eigenlijk is de korte samenvatting van de verandering: wielrenners aten vroeger veel te weinig. Simon Yates kan erover meepraten.

Sport veel gezonder nu volgens Yates

De Britse aanwinst van Visma | Lease a Bike die dit seizoen wordt uitgespeeld als kopman in de Giro en graag met Tim Heemskerk als trainer wilde werken maakte de koolhydraatrevolutie van dichtbij mee en heeft daardoor nu weer veel meer plezier in zijn sport dan een poos geleden.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"De sport is nu veel gezonder. Ik geniet nu veel meer van het fietsen dan zeven, acht jaar geleden. Voordat deze enorme koolhydraattrend opkwam, was het tegenovergestelde het geval. Het was laag in koolhydraten, je koolhydraten sparen, en dat was zwaar, niet alleen voor de geest, maar ook voor je lichaam. Je was gewoon de hele tijd moe. Je was constant vermoeid", doet hij zijn verhaal bij Velo.

Yates vindt wielrennen met bergetappes van rond de vijf a zes uur nog steeds een loodzware sport natuurlijk, maar het is wel anders nu, zo doet hij uit de doeken.

"Ik herinner me dat ik na zware ritten gewoon op bed moest gaan liggen, volledig uitgeput. Nu, na een zware rit, voel je het in je benen, maar je voelt geen tekort in je lichaam. Nu voel je geen enkel soort tekort."

Twee eieren versus berg rijst

Dat is geen wonder als je z'n dieet van toen vergelijkt met dat van nu. Yates over een zware trainingsdag van toen, vergeleken met nu: "Vroeger was het veel laag in koolhydraten. Twee eieren als ontbijt en dan op pad, vijf-zes uur, water in de bidons. Nu hebben we een berg rijst als ontbijt, 120 gram koolhydraten per uur, het is veranderd. Nu is het allemaal veel koolhydraten."

Yates merkt het in het peloton ook. Er zijn nog steeds renners die weleens vergeten wat te eten door alle hectiek in de koers, of het simpelweg niet meer wegkrijgen vanwege heel heet of juist koud weer, maar, zo besluit Yates, je merkt het gewoon. "Niemand krijgt nog een hongerklop. Je ziet nooit meer iemand volledig instorten."