Van Avermaet deelt hilarische anekdote over begin wielerloopbaan: 'Mijn voetbaltrainer zag: mijne keeper staat in de krant met een koersuitslag'

Pas op achttienjarige leeftijd besloot Van Avermaet een carrière in de wielersport na te jagen, nadat hij jarenlang keeper was van SK Beveren. De overgang van voetbal naar wielrennen verliep opvallend. "Ik had niet verteld dat ik ging koersen", vertelde hij in de podcast Stamcafé Koers. "Theo Custers (zijn voetbaltrainer, red.) moest in de krant vernemen dat ik had gekoerst."

Krampen

Van Avermaet vertelt vervolgens de anekdote over die bewuste jeugdkoers. "Ik had in de ochtend getraind bij de voetbal en 's middags had ik me nog even snel ingeschreven om een koers te rijden. Ik had natuurlijk geweldige krampen, want mijn spieren stonden totaal nog niet op fietsen."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

De ex-prof eindigde bij de eerste tien van de regionale koers. "Die uitslagen komen in de krant. Theo zag: mijne keeper staat in de krant met een koersuitslag, haha. Toen moest ik even op appèl komen. Ik was toen nog niet zo spraakzaam en zei niet zoveel in de kamer. Maar het is gegaan zoals het is gelopen, en dat is maar goed ook."

Greg LeMond

Want Van Avermaet groeide uit tot een van de beste Belgische wielrenners ooit. Met prachtige zeges in onder meer de olympische wegwedstrijd, Parijs-Roubaix en Gent-Wevelgem. Het stond bovendien in de sterren geschreven, want Van Avermaet kreeg de koers met de paplepel ingegoten.

Sterker nog, hij is vernoemd naar Greg LeMond. "Ik heb nog op de arm gezeten van hem", aldus Van Avermaet. "We zijn eens gaan aankloppen aan het hotel op Alpe d'Huez. Ik was een jaar of zes." Van Avermaet en zijn neef Thomas Ongena waren gek van de koers toen ze jong waren. "Als we afspraken was het koers. Dat heeft me geholpen, want ik ben pas op mijn achttiende begonnen maar kon al met een fiets rijden. We reden samen altijd op de limiet."

"Ik was Armstrong en hij was Chiappucci. Ik had altijd iets met Amerikanen, want naar George Hincapie keek ik ook op. Hij had een stoere uitstraling. We gingen vaak op vakantie naar de Tour de France. Een week zonder koers en een week met koers. En dan stonden we vaak op de slotklim. Ik wist veel van de koers en kreeg het met de paplepel ingegoten."