Knal tegen lantaarnpaal, maar Nils Eekhoff zat vier dagen later alweer op de fiets: 'Een van mijn kiezen was doormidden gespleten'

Wie de val zag gebeuren, dacht meteen al: dit is niet best. In de derde etappe van de AlUla Tour moest Nils Eekhoff van Picnic PostNL uitwijken voor een val die voor hem gebeurde. Probleem: daar stond een lantaarnpaal.

Eekhoff hoorde 'krakende geluiden'

De 27-jarige Eekhoff kon die lantaarnpaal niet meer ontwijken. Het verdict was hard. Er was van alles kapot in het gebit van Eekhoff en hij hield er ook nog eens een kaakfractuur aan over.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hij weet zich de crash en de onheilspellende momenten erna nog goed te herinneren. "Ik wist niet meteen wat de schade was. Ik had pijn in mijn kaak, bloed in mijn mond en ik hoorde van die krakende geluiden, dus ik bleef maar liggen voor de zekerheid. Ik durfde mijn nek ook niet te bewegen", zegt hij op de site van zijn ploeg Picnic PostNL.

Aardappelpuree en gemixte rijst

De onzachte aanraking met de lantaarnpaal vond op 30 januari plaats. De geboren Rijsenhouter vertelt over de hersteloperatie die sindsdien in zijn mond plaatsvond.

"Alles aan de linkerkant was kapot. De tandarts moest veel vijlen en dichtplakken met wax. Een van mijn kiezen was doormidden gespleten en een hoektand was horizontaal gescheurd", meldt de (voor ons nog steeds) wereldkampioen bij de beloften van Yorkshire.

Dat levert uiteraard problemen op met eten. "Ik mag momenteel niet kauwen, alleen vloeibare dingen eten en drinken. De eerste week leefde ik op aardappelpuree en nu ben ik overgestapt op rijstgerechten, maar die moeten allemaal gemixt worden. Ik krijg alle voedingsstoffen binnen die ik nodig heb, maar het wordt een beetje eentonig op den duur."

Rentree ergens in maart

Het eentonige dieet en alle mondsores weerhield Eekhoff er niet van snel weer op de fiets te stappen. Vier dagen na de crash draaiden de pedalen alweer rond. Hij doet dat wel in huis.

"Ik had ook mijn hand gekneusd, dus het was toen en is nu nog beter om binnen te trainen. Zo vermijd ik de schokken van de weg. Eerst wilde ik er niet aan beginnen, maar intussen wil ik weer zo snel mogelijk gaan koersen. En het gaat de goede kant op. Veel hangt af van het herstel van mijn kaak en de volgende afspraak bij de tandarts. Daar ga ik elke week langs voor een controle."

Ergens in maart wil hij er weer staan in de koers. Het bewijst maar weer eens: wielrenners zijn keihard.