🎥 Tim Merlier vliegt op kenmerkende wijze naar winst in Parijs-Nice: 'Beste van de wereld? Niet aan mij om te bepalen'

De openingsrit van Parijs-Nice werd verreden in en rond Le Perray-en-Yvelines. Dat ligt op een uurtje van de Franse hoofdstad. Er lagen her en der wat lastige pukkels op de route, maar de sprintersploegen hielden de boel netjes bijeen.

Van der Hoorn, Alaphilippe

De vroege vlucht bestond uit drie man. De Nederlander Taco van der Hoorn (Intermarché-Wanty), de Spanjaard Samuel Fernández (Caja Rural) en de Fransman Alexandre Delettre (TotalEnergies) waren van de partij. Delettre vergaarde onderweg de meeste bergpunten en mag morgen in de bollen aan de start verschijnen.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Veel kans maakten de vluchters niet, want het peloton hield er een stevig tempo op na. Dus was het uitkijken naar de twee klimmetjes in de finale. De eerste lag op zo'n 20 kilometer van het einde. Op een speldenprik van Julian Alaphilippe (Tudor) na gebeurde daar niets.

Op het laatste klimmetje, op tien kilometer van de finish, gebeurde veel meer. Niet gek, want op de top lagen bonificatieseconden. Jonathan Narváez (UAE Team Emirates-XRG) kwam als eerste boven en pakte de volle buit van drie seconden. Matteo Jorgenson (Visma | Lease a Bike) en Magnus Sheffield (INEOS) volgden in zijn spoor.

Sterke Tarling, toch een sprint

Na de top troepte het vooraan weer samen, maar de controle was duidelijk weg in het peloton. Er werd slag om slinger gedemareerd, vooral door de mannen van INEOS Grenadiers. Joshua Tarling deed de strafste poging.

De jonge Brit demarreerde op zeven kilometer van de meet. Hij kreeg Matteo Trentin (Tudor) en Mattias Skjelmose (Lidl-Trek) met zich mee. Tarling trok flink door en ook Trentin deed zijn beurtje, maar Skjelmose hield de benen stil. Dat omdat ploeg- en landgenoot Mads Pedersen in het pak daarachter zat. Het bleek de doodsteek voor de vlucht.

Wat volgde was een chaotische sprintvoorbereiding. Soudal Quick-Step ging daar het beste mee om. Bert Van Lerberghe zette Tim Merlier perfect af, waarna de Europees kampioen het op zijn kenmerkende manier afmaakte. Merlier knalde vanuit de zesde positie op en over iedereen en won met overmacht. Arnaud Démare (Arkéa-B&B) werd tweede, Alberto Dainese (Tudor) derde.

Beste van de wereld? 'Dat is niet aan mij'

Zo won Merlier net als twee jaar geleden de openingsrit van Parijs-Nice. "Het is altijd fijn om een een rittenkoers op deze manier te beginnen", zei hij voor de camera. "Ik ben heel trots om opnieuw een rit te winnen in Parijs-Nice."

Maar vanzelf ging het niet. De 32-jarige sprintbom sprak van veel nervositeit. "Vanaf 70 kilometer was het heel nerveus. Er waren wat aanvallen op de klimmetjes. Maar daarna bleven we vooraan. De rest bracht ons terug en Bert (Van Lerberghe, red.) deed weer een perfecte lead-out."

Rit één van de Koers naar de Zon is alweer de vijfde seizoenzege van het nog jonge seizoen voor Merlier. Is hij de beste versie van zichzelf ooit? "Vorig jaar was ook al heel goed", reageerde hij lachend. "Ik ben op hetzelfde niveau als vorig jaar."

Vervolgens vroeg de interviewer of Merlier zichzelf ook als de beste sprinter ter wereld ziet. "Het is niet aan mij om zulke uitspraken te doen", antwoordde hij. "Dat is aan jullie om wel of niet te zeggen. Ik rijd gewoon om zoveel mogelijk te winnen en alles uit mijzelf te halen."