Column | Hoe kan het dat juist Franse koersen de wielersport keer op keer voor paal zetten?

En toen was het weer hommeles. Wéér in een Franse koers. Wéér gedoe na verkeerd ingrijpen van de organisatie. Ditmaal in Parijs-Nice. Rit vier werd een poosje stilgelegd wegens een extreme hagelbui en plotselinge daling van de temperatuur. Vervolgens ging het geneutraliseerd en verkleumd verder.

Een verschrikking voor de renners. Ga maar eens een half uur hardlopen in de regen, dan vijf minuten op een bankje zitten afkoelen en daarna nog een half uur wandelen. Maar hoe vervelend ook, de organisatie had wél de controle. Dat is ook wat waard, vooral voor de organisatie zelf. Al was het even later wel anders.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Terwijl de helft van de ploegen van niets wist, werd de koers namelijk weer in gang geschoten. Achterin het peloton waren renners nog druk in de weer met nieuwe, droge kleding, terwijl de mannen van Movistar vooraan het ruime sop kozen. Resultaat? Chaos alom. Een enorme blunder van de organisatie.

Met de Franse slag

En zo ging het opnieuw mis in een Franse wielerkoers. Net als eerder dit jaar in de Ster van Bessèges, waar tot twee keer toe een auto het parkoers opreed. Renners in opstand, meerdere ploegen (zeer terecht) naar huis. Even later zagen we een verkeersdrempel in volle sprint in de Tour de la Provence. Ook in Frankrijk.

En het zijn echt geen toevalligheden. Zo zijn auto's die het parkoers opdraaiien absoluut geen zeldzaamheid in Bessèges en in Frankrijk. Maar ook dubieuze parkoerskeuzes als versmallingen of bochten in de aankomstlijn zijn eerder regel dan uitzondering.

Ze maken er in Frankrijk steevast een potje van. Ze reageren met de Franse slag op onvoorziene omstandigheden ('iedereen dezelfde tijd als Bauke Mollema') en nemen veiligheid en gezondheid structureel met een korrel zout. Neem de idiote chicane voor het Bos van Wallers van Parijs-Roubaix 2024.

Ervaring

Maar hoe kan het dat het juist in Frankrijk iedere keer misgaat? Het is verdorie Frankijk! Het land van de Tour de France. Het land met de meeste wedstrijden op de UCI-kalender. Het land waar ze al sinds mensenheugenis wielerkoersen organiseren. Toen de Batavieren nog met z'n vijven waren werden er in Frankrijk al wielerwedstrijden georganiseerd.

Als er één land is dat inmiddels de ervaring heeft om een wielerkoers in goede banen te leiden, dan is het Frankrijk wel. En toch zetten ze de wielersport keer op keer voor paal. Want wie de Ster van Bessèges uiteindelijk won zijn we allang vergeten, maar die twee auto's op het parkoers gingen de wereld over. Dankjewel Frankrijk.

Tegelijk zijn traditionele wielerlanden de grootste tegenstanders van nieuwe initiatieven als ONE Cycling. Ik ben zelf ook geen fan van dergelijke door-Saoedische-oliedollars-gesteunde projecten, maar het gestuntel van de Franse organisatoren doet er bijna naar verlangen. Want hoe verschrikkelijk de plannen van ONE Cycling ook klinken, één ding is zeker: het zal niet gebeuren met de Franse slag.