4 redenen waarom Parijs-Roubaix de mooiste klassieker aller tijden wordt!

1) Tadej Pogacar maakt zijn debuut in Roubaix

Het meest voor de hand liggende argument is de deelname van Tadej Pogacar. De wereldkampioen debuteert in Parijs-Roubaix en wil uiteraard dit monument toevoegen aan zijn indrukwekkende palmares. Pogacar is nu al een van de allergrootste renners ooit en op zijn erelijst zou Parijs-Roubaix uiteraard niet misstaan. We kunnen ervan uitgaan dat Pogacar alles in het werk stelt de koers te animeren, want hij moet het niet hebben van een sprint op de Velodrome tegen renners als Pedersen en Van der Poel.

2) De Grote 4 zijn allemaal in bloedvorm

Wat de Ronde van Vlaanderen duidelijk maakte is dat 'De Grote 4', te weten Tadej Pogacar, Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Mads Pedersen, allemaal in bloedvorm verkeren. Na de E3 Saxo Classic waren er twijfels over de staat van paraatheid van Van Aert, maar de kopman van Visma | Lease a Bike heeft die twijfels gisteren in de Ronde van Vlaanderen weggepoetst. Op de laatste keer Oude Kwaremont leek hij zelfs de meerdere te zijn van Mathieu van der Poel. Misschien dat Van der Poel nog een procentje beter is volgende week vanwege zijn ziekte na de E3.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

3) Er zit geen scherprechter à la Oude Kwaremont in het parkoers

Ho ho, voordat ik mezelf belachelijk maak. Het Bos van Wallers en Carrefour de l'Arbre zijn vreselijke kasseistroken waarop natuurlijk verschillen gemaakt kunnen worden. Maar het is niet zoals in Vlaanderen waar Pogacar op de Oude Kwaremont de koers direct en definitief beslist. De verschillen zullen marginaal zijn.

Hoe goed Pogacar ook is, hij zal Van der Poel op Carrefour de l'Arbre nooit op 20 seconden kunnen rijden. Ook de 9 kilo extra die Van der Poel, van Aert en Pedersen ten opzichte van Pogacar mee moeten zeulen, zijn in de vlakke Helleklassieker niet doorslaggevend. Sterker nog, het is wellicht een voordeel.

4) We krijgen eindelijk een tactisch spel en spanning in de finale

Hoe knap en indrukwekkend al die solo's ook zijn: de wielerfan snakt weer eens naar een monument waarbij spanning tot op de streep gegarandeerd is. Milaan-Sanremo was wat dat betreft een schitterende uitzondering op de regel. Het heeft er alle schijn van dat dat scenario in Parijs-Roubaix werkelijkheid wordt.

Pogacar gaat maar voor 1 ding zondag: winst. Hij zal onstuimig ten aanval trekken. Van der Poel kan met twee Roubaix's en Sanremo dit jaar op zak een beetje defensief koersen. Bij hem is het niet van moeten. Pedersen wil koste wat kost een monument winnen en weet dat hij in principe de snelste is van de vier. Zondag is voor hem een kans uit duizenden.

En Van Aert weet dat het zondag moét gebeuren. Geen klassieker ligt hem beter dan Roubaix. De hoogtestage werpt net op tijd zijn vruchten af. Gooi al die elementen in een kookpot en je gaat de mooiste klassieker in jaren zien...

Oja, de (zeer) voorlopige weersvoorspelling ziet er goed uit. Hoewel het naar het weekend toe iets wisselvalliger weer wordt in het noorden van Frankrijk, wordt het normaal gesproken geen regeneditie. Wat de kans op pech kleiner maakt. Excuses voor de Flandriens onder ons!