Sep Vanmarcke test bandendruksysteem Van Aert en Visma. Dit zijn z'n bevindingen: 'Als ik concurrent was, zou ik Van Aert net na de kasseistrook aanvallen'

Sep Vanmarcke werd ooit tweede in Parijs-Roubaix. In dienst van het huidige Visma | Lease a Bike - toen nog Belkin - werd hij op de wielerbaan in de sprint geklopt door niemand anders dan Fabian Cancellara. De nu 36-jarige Vanmarcke koerst door een hartprobleem niet meer, maar hij volgt de wielerwereld nog steeds op de voet.

Hoe werkt het systeem dat Vanmarcke test?

Hij is commentator en analist bij Sporza en beschouwt ook de koers voor de Vlaamse krant Het Nieuwsblad. In die hoedanigheid testte hij het snufje waarmee de renners van Visma | Lease a Bike en dus ook Wout van Aert zondag rijdt in Parijs-Roubaix.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Snufje? Noem het maar gerust een snuf. Het GRAVAA-systeem zorgt ervoor dat renners in koers hun bandendruk kunnen regelen. Altijd handig, maar in Parijs-Roubaix helemaal. In een paar bullets zullen we eerst even kort uitleggen hoe het precies werkt. Daarna lees je de bevindingen van Sep Vanmarcke.

• Het uitgangspunt is dat je op kasseistroken liever een wat lagere bandendruk hebt. Dat rijdt comfortabeler en kost minder energie. Op het asfalt wil je weer wat meer druk, want de lagere druk zorgt voor meer rolweerstand en dus moet je meer watts leveren voor dezelfde snelheid.
• GRAVAA voorziet daarin door de mogelijkheid te bieden tussen drie drukopties. Vanmarcke kiest in zijn test voor 2,5 bar vooraan en 2,8 bar achteraan als zachtste optie, 2,5 bar vooraan en 2,8 bar achteraan als zachtste optie, een 'middendruk' van 3,5 voor en 3,8 achter en 4,5 vooraan en 4,8 achter als hardste optie voor op het asfalt.
• Je bedient het systeem met twee knopjes op het stuur. Die aan de rechterkant verhoogt de druk, die aan de linkerkant verlaagt de druk. Je stelt het systeem in via een app die je ook kunt verbinden met je fietscomputer - op het scherm staat dus ook de actuele bandendruk.
• Op de foto boven dit artikel kun je het systeem zien - het 'slangetje' dat vanuit het frame naar het ventiel gaat. Lucht ontsnapt via de naaf als je het wiel leeg laat lopen. Bijpompen gaat kinetisch en werkt op de rotatie van het wiel. Hoe sneller het wiel draait, hoe sneller de band weer vol zit dus.
• Rijd je tubeless? Dan kun je bij een lek dat wordt gedicht door de 'melk' in je band het drukverlies dat daarmee gepaard gaat weer herstellen - in Parijs-Roubaix rijden de profs zeker tubeless. Bij amateurs in tubeless ook in opkomst.

Bevindingen Vanmarcke

Dan de praktijk. Sep Vanmarcke is enthousiast over het systeem. Maar uiteraard verloopt niet alles vlekkeloos. Zo verbindt de Garmin van Vanmarcke eerst met het wiel van de journalist van Het Nieuwsblad waarmee hij de test uitvoert. "Zo kan je de concurrentie natuurlijk ook uitschakelen: hupla, nul bar! Platte band", grapt Vanmarcke.

Het euvel wordt opgelost en op Carrefour de l'Arbre is Vanmarcke enthousiast. "Indrukwekkend hoe snel we op de lagere bandendruk zitten. Dat je de bandendruk voor de kasseien met een simpele druk op de knop lager kan zetten en dat het zó snel gaat, levert ontegensprekelijk een voordeel op in koers", is de conclusie.

Met name als het tot een sprint komt op de wielerbaan ziet Vanmarcke een voordeel. "Van Aert kan kiezen voor de ideale bandendruk op de kasseien en de ideale bandendruk op het asfalt. Beeld je maar eens in dat hij tegen Mathieu van der Poel moet sprinten op de piste: Van Aert zal dat met de ideale bandenspanning kunnen doen, terwijl Van der Poel met plattere banden zal moeten sprinten."

Nadelen

Het is niet alleen maar hosanna. Want het oppompen van de band duurt wel aanmerkelijk langer dan het laten leeglopen. Je bent al gauw een kilometer aan het fietsen voor je band weer op de weg zit, vanwege het kinetische systeem dat we eerder uitlegden.

Vanmarcke ziet daar dan ook kansen voor de concurrenten van Van Aert en co. "Als ik een concurrent was, zou ik Van Aert net na de kasseistrook aanvallen, want dan staan zijn banden nog platter dan de jouwe. Maar dat Van Aert dan heel even met wat minder druk in zijn banden rijdt, betekent niet dat hij die aanval niet zal kunnen volgen."

Het systeem weegt natuurlijk ook iets. In het wielrennen telt elke gram en dan is 450 gram toch best een gewicht. Al speelt dat in een vlakke koers als Parijs-Roubaix natuurlijk minder. Daarbij doet het natuurlijk ook iets met de aerodynamica.

En zoals we in de verkenning van Van Aert zagen: een klapband krijgen kan nog altijd op de stenen van Roubaix. Daar is geen systeem tegen opgewassen.