/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F04%2FtgxJdCHEHLJSEt1745162831.jpg)
Hij is een steengoed renner, maar weinigen hadden Mattias Skjelmose vooraf opgeschreven als winnaar van de Amstel Gold Race. En toch flikte de 24-jarige Deen het. Hij reed lange tijd in een kansloze positie, werd opgepikt door Remco Evenepoel en klopte diezelfde Evenepoel én Tadej Pogacar vervolgens in de sprint. Een klein wielerwonder.
'Ik reed voor het podium'
Skjelmose verscheen na afloop dolblij en tegelijk vol ongeloof voor de camera. "Ik vertelde aan Remco de hele tijd dat ik stuk zat", aldus de klimkopman van Lidl-Trek. "Ik vroeg hem om de beklimmingen voor z'n rekening te nemen, want ik zat op mijn limiet. Ik reed voor het podium. Dat zou voor mij al een mooi resultaat zijn."
Daar paste hij zijn tactiek ook op aan. "Ik probeerde het tempo erin te houden zodat ze van achteren niet terug zouden komen. Natuurlijk sprint je daarna dan voor het best mogelijke resultaat. Maar ik dacht dat ik zou gaan verkrampen en geen kans zou maken."
Niets bleek minder waar. Skjelmose snelde op het nippertje voorbij aan de olympisch kampioen én de wereldkampioen. "Remco deed het goed. Hij begon zijn sprint op rechts en de wind kwam van links. Tadej ging ook naar de rechterkant dus ik moest naar links. Ik heb geen idee wat er daarna gebeurde", zei Skjelmose over zijn winnende sprint. "Ik geloofde er helemaal niks van. Er moet iets fout zijn, dacht ik."
'Deze is voor mijn opa'
Daarna nam het flash-interview een emotionele twist. Skjelmose liet de tranen de vrije loop toen Han Kock hem vroeg wat deze overwinning voor hem betekent. "Het betekent superveel. Ik had al heel veel pech dit seizoen", refereert hij aan zijn lelijke valpartij in Parijs-Nice.
"Het was mentaal super zwaar", zei Skjelmose, waarna hij brak. "Ik verloor mijn opa iets meer dan een maand geleden. Ik wilde heel graag voor hem winnen. Dus deze is voor hem"
- Cor Vos